مدل فراموش‌شده هارلی دیویدسون که هنوز روی خط تولید قرار دارد

رود کینگ که روزی ستون فقرات خط تورینگ هارلی دیویدسون به شمار می‌آمد، بدون‌ هیچ سروصدایی از کانون توجه دور شده است. زیر سایه مدل‌های پرطرفداری همچون استریت گلاید و رود گلاید، نسخه اسپیشال به عنوان یک موتورسیکلت ساده، کلاسیک و کمتردیده‌شده، تنها بازمانده از خط تولید نمادین رود کینگ محسوب می‌شود. برای رانندگانی که به دنبال شاسی سنگین تورینگ بدون فناوری‌های پرطمطراق هستند، این مدل فراموش‌شده هارلی دیویدسون همچنان راحتی، استایل و رفتاری مطمئن را در جاده ارائه می‌دهد. با ایستگاه همراه باشید تا بیشتر با هارلی دیویدسون رود کینگ آشنا شوید.

مدل زنده، اما فراموش‌شده هارلی دیویدسون

برای مدتی طولانی، رود کینگ گزینه‌ای منطقی و جایگزینی اصیل برای خانواده سنگین‌وزن الکترا گلاید به شمار می‌رفت. جذابیت اصلی این موتورسیکلت، به خصوص برای آن دسته از رانندگانی که به شاسی مستحکم و پایداری بی‌نظیر توررها علاقه داشتند، نبود فیرینگ بزرگ و حجیم در قسمت جلو بود. کینگ در اصل، روح سفر جاده‌ای را در قالبی خالص‌تر و مینیمال‌تر ارائه می‌داد، جایی که ارتباط مستقیم راننده با باد و محیط حفظ می‌شد.

اما روند طراحی موتورسیکلت‌های تورینگ به سمت محافظت و آئرودینامیک بیشتر پیش رفت. فیرینگ بزرگ و مسطح قدیمی که به طعنه «درب انباری» خوانده می‌شد، تکامل یافت و جای خود را به فیرینگ بال‌خفاشی مدرن داد. این طرح نه‌تنها محافظت بهتری ایجاد می‌کرد، بلکه به نمادی از هارلی‌ دیویدسون در دهه‌های اخیر بدل شد. اکنون حتی این طرح کلاسیک نیز با رقیبی جدید به نام فیرینگ دماغ کوسه‌ای  مواجه شده که در مدل‌هایی مانند رود گلاید دیده می‌شود و ادعای پایداری و ظاهری تهاجمی‌تر دارد.

در بازار امروز، هر دو طرح فیرینگ بال خفاشی و دماغ کوسه‌ای، از طرح ساده و فاقد فیرینگ رود کینگ در سال مدل ۲۰۲۵، محبوبیت بیشتری دارند. این تغییر سلیقه به وضوح در استقبال از دو مدل رود گلاید و استریت گلاید دیده می‌شود. این دو نه‌تنها بیشترین سهم از تبلیغات و توجه رسانه‌ها را به خود اختصاص داده‌اند، بلکه هر یک به خانواده‌ای از مدل‌های فرعی با امکانات متفاوت تبدیل شده‌اند.

یکی از کلیدی‌ترین مزایای وجود فیرینگ در این مدل‌ها، فراهم آوردن پناهگاهی امن و یکپارچه برای نصب سیستم‌های پیشرفته است. این سازه‌ها میزبان انواع گجت‌های دیجیتالی، نمایشگرهای بزرگ و سیستم‌های اطلاعات سرگرمی هستند که امروزه برای بسیاری از رانندگان به بخشی جدایی‌ناپذیر از تجربه سفر تبدیل شده است. در مقابل، رود کینگ با حفظ سادگی کلاسیک خود، بیشتر به ‌عنوان یادگاری از گذشته و انتخابی برای خالص‌پسندان باقی مانده است.

مشخصات فنی هارلی دیویدسون رود کینگ اسپیشال

هارلی دیویدسون رود کینگ اسپیشال در زیر باک سوخت خود از پیشرانه ۱۸۶۸ سی‌سی میلواکی‌ایت ۱۱۴ استفاده می‌کند که به وسیله سیستم تزریق سوخت پورت ترتیبی الکترونیکی (ESPFI) کنترل می‌شود. این پیشرانه قادر به تولید ۹۵ اسب بخار در سرعت ۵۰۲۰ دور در دقیقه و ۱۶۵ نیوتن متر در سرعت ۲۷۵۰ دور در دقیقه است.

این موتورسیکلت حول یک شاسی لوله‌ای از فولاد نرم مونتاژ شده که در جلو از سیستم تعلیق ۴۹ میلی‌متری DBV با کورس ۱۱۷ میلی‌متری و در عقب از یک سیستم تعلیق ممتاز و کم‌ارتفاع با قابلیت تنظیم دستی و کورس ۵۴ میلی‌متری استفاده می‌کند. موتورسیکلت در قسمت جلو روی رینگ ۱۹ اینچی و در قسمت عقب روی رینگ ۱۸ اینچی سوار است. رینگ‌های چند پره پرودیجی با رنگ مشکی براق به وسیله دو دیسک ترمز در قسمت جلو با کالیپرهای ثابت چهار پیستونی و یک دیسک ترمز ثابت در عقب با کالیپر ثابت چهار پیستونی متوقف می‌شوند.

مقایسه پیشرانه و پرفورمنس خانواده تورینگ هارلی دیویدسون

در شکل کنونی، آخرین بازمانده خاندان سلطنتی هارلی دیویدسون رود کینگ در نسخه اسپیشال با کیف‌های جانبی کلاسیک اما بدون محافظ استاندارد ظاهر شده است. در مقایسه با مدل‌های مجهزتر، این موتورسیکلت تقریبا به یک کروزر بسیار راحت تقلیل می‌یابد. با این حال، اگر شاسی سنگین تورینگ، راحتی ذاتی و رفتار متین جاده‌ای آن را می‌پسندید، این مدل گزینه‌ای مناسب در برابر مدل‌های کامل‌تر بگر و درسر به شمار می‌رود.

آخرین بازمانده سلسله رود کینگ دارای پوشش گسترده مشکی‌رنگ است که جلوه‌ای کلاسیک و سفارشی را به نمایش می‌گذارد. محفظه چراغ ضمن بهبود جذابیت و آراستگی، نمایی حجیم به قسمت جلو می‌بخشد و هماهنگی عالی با ترکیب با دامن‌کوب قوطی‌شکل چنگکی جلو دارد. با وجود ساده‌سازی‌های صورت‌گرفته، طراحی قسمت جلو همچنان به هویت خانواده FL پایبند بوده و اصالت آن را حفظ کرده است.

ریشه‌های تورینگ کلاسیک رود کینگ

پیش از ظهور فیرینگ‌های کامل جلو، اکثر موتورسیکلت‌های تورینگ با حداقل محافظت برای راننده عرضه می‌شدند. حتی پس از رایج شدن کیف‌های جانبی قالب‌گیری‌شده، بهترین امید راننده یک شیلد (بادشکن) بزرگ برای مقابله با باد و آب‌ و هوا بود. هارلی دیویدسون این نیازمندی را در رود کینگ برآورده کرد. این موتورسیکلت بر اساس پکیج کلاسیک شاه جاده (King of the Highway) متعلق به دهه ۱۹۵۰ ساخته شده است؛ دورانی که ترانه‌های سلطان راک اند رول، الویس پریسلی و چاک بری از رادیوهای AM پخش می‌شد و موتورهای پنهد (Panhead) و فلتهد (Flathead) بر جاده‌ها حکمرانی می‌کردند.

رود کینگ در نسل اول، خلأ موجود در خط تولید موتورسیکلت‌ها را با یک شاسی عمدتا سنگین پر کرد که نسبت به اسکلت‌های سبک‌تر، راحتی بیشتری ارائه می‌داد. این مدل معمولا به یک شیلد تورینگ بزرگ و مسطح مجهز بود که اصطلاحا به آن «طرح درب انباری» گفته می‌شود. این شیلد بزرگ در ترکیب با گلگیر حجیم جلو و کیف‌های جانبی قالب‌گیری‌شده، محافظتی عالی را برای آن دوران فراهم می‌آورد. رود کینگ همچنین دارای یک صندلی پهن به همراه زین جانبی عریض برای راحتی همسفر، و حتی دسته‌فرمان نسبتا پهن برای حالت رانندگی عمودی و ریلکس بود.

این موتورسیکلت شباهت بسیاری به الکترا گلاید اسپرت دارد که سال‌ها پیش از خط تولید خارج شده است. الکترا گلاید اسپرت نیز بدون فیرینگ و تنها با یک شیلد عرضه می‌شد. البته در قیاس با سابقه بسیار طولانی هارلی دیویدسون، این موتورسیکلت ساده عمر نسبتا کوتاهی داشت.

چرا رود کینگ فراموش شده است؟

روزگاری بود که در هر سال، چندین مدل فرعی از رود کینگ در فهرست هارلی دیویدسون یافت می‌شد، اما آن روزها دیگر گذشته است. امروزه سافتیل (Softail) که زمانی از لحاظ راحتی و هندلینگ مورد انتقاد قرار می‌گرفت، راحتی بیشتری نسبت به رود کینگ ارائه می‌دهد. بنابراین جای تعجبی ندارد اگر رود کینگ در زیر سایه سافتیل از نظرها پنهان بماند.

بازمانده کنونی این خط سلطنتی، حتی در نسخه استاندارد نیز بدون شیلد (بادشکن) در دسترس مشتریان قرار می‌گیرد. نه حفاظتی برای راننده در آن پیش‌بینی شده و نه از گجت‌های اطلاعات سرگرمی خبری است. حتی سیستم‌های الکترونیکی ایمنی فراتر از ترمز ABS پایه، تنها به عنوان تجهیزات اختیاری و آپشنال و در قالب پکیج‌های پولی ارائه می‌شوند.

رود کینگ به پیشرانه میلواکی‌ایت ۱۱۴ مجهز است که پیشرانه‌ای کوچک‌تر نسبت به مدل‌های پایه رود گلاید و استریت گلاید به شمار می‌رود. امروزه موتور ۱۱۴، کوچک‌ترین نمونه در میان پیشرانه‌های خنک‌شونده با مایع/ هوا از خانواده بیگ-تویین است که نه موتورسیکلت M-8 117، بلکه تمام مدل‌های رده‌بالاتر را به حرکت درمی‌آورد.

به طور کلی مدل‌های بگر به‌ویژه رود گلاید، به عنوان پلتفرم‌هایی محبوب برای پروژه‌های سفارشی و مسابقه‌ای مورد توجه قرار می‌گیرند. دو مدل بالاتر دیگر بر پایه رود گلاید در سبد محصولات هارلی دیویدسون دیده می‌شود که برای سطوح مختلف شتاب تنظیم و ساخته شده‌اند و این امر، به حاشیه‌رانی بیشتر رود کینگ دامن می‌زند. از همان زمان که مدل پایه الکترا گلاید از خط تولید پایین آمد، رود کینگ لقب موتورسیکلت پدربزرگ‌ها را به خود گرفت. این ذهنیت و تصور عمومی به تدریج باعث خاموشی این مدل آیکونیک شده است.

روح فراموش‌شده دیگری به نام الکترا گلاید

الکترا گلاید که در سال ۲۰۲۱ از خط تولید حذف شد، روزی گوهری درخشان در خانواده تورینگ هارلی دیویدسون به حساب می‌آمد. این مدل، نماد واقعی موتورسیکلت‌های آمریکایی مناسب برای سفرهای طولانی‌ بود. همانند رود کینگ H-D، الکترا گلاید نیز زیر سایه مدل‌های پرطمطراق‌تری همچون استریت گلاید و رود گلاید قرار گرفت و تقریبا از برنامه CVO کنار گذاشته شد. با این حال، طراحی ساده و کلاسیک آن برای سلایق ناب‌پسند، جذابیت ویژه‌ای داشت.

با اینکه در حال حاضر الکترا گلاید به طور انحصاری را برای نیروی پلیس و نهادهای قانونی و نیز پرسنل نظامی از طریق برنامه Military Autosource عرضه می‌شود، اما عموم مردم به این مدل دسترسی ندارند. مدلی که روزی نماد آزادی و سفر جاده‌ای بود، اکنون عمدتا در سایه‌ها حرکت می‌کند و بیش از آنکه در نمایشگاه‌های فروش حضور یابد، در صفحات تاریخ به یاد آورده می‌شود.

مشخصات پیشرانه و پرفورمنس الکترا گلاید