ایستگاه
خواندن 6 دقیقه
.
1 ماه پیش
.
3 بازدید

لینکلن به طور تصادفی قدرتمندترین خودروی دیفرانسیل‌جلو مدرن را ساخت

لینکلن به طور تصادفی قدرتمندترین خودروی دیفرانسیل‌جلو مدرن را ساخت

مقدمه

زمانی که بحث پرفورمنس مطرح می‌شود، لینکلن یک برند بی‌ادعا است. این شرکت تاکنون مدل‌های پرفورمنس متعددی از جمله Mark VIII را روانه بازار کرده است، ولی هیچ‌یک از این مدل‌های پرفورمنس از لحاظ سرعت و پارامترهای دیگر به پایه خودروهای لوکس متعلق به برندهای ب‌ام‌و، مرسدس‌بنز یا جگوار نمی‌رسند. در حقیقت لینکلن با رضایت روی صندلی‌های عقب خودروی پرفورمنس نشسته و برای تولید محصولات، بیشتر روی جذابیت ظاهری و کیفیت سواری تمرکز کرده است.

شرکت آمریکایی به‌اندازه‌ای پرفورمنس را در اولویت دوم خود قرار داده که وقتی به طور تصادفی قدرتمندترین خودروی دیفرانسیل‌جلو عصر مدرن را تولید کرد، تقریباً یادش رفت این دستاورد مهم را به اطلاع عموم برساند. خودروی مورد بحث، MKZ نام دارد. این خودرو آخرین نمونه از مدلی است که چندین سال پیش از خط تولید خارج شد. پیشرانه فورد در این خودرو یک شاهکار مهندسی بود که توانست MKZ را به یک اسلیپر تبدیل کند.

MKZ اسلحه مخفی لینکلن بود

اگرچه MKZ تقریباً قدرتمندترین خودروی ساخته‌شده توسط لینکلن بود و قدرتمندترین ماشین دیفرانسیل‌جلو در تاریخچه خودروسازی مدرن به‌حساب می‌آمد، ولی شروع چندان حماسی نداشت. این خودرو در سال ۲۰۰۶ روانه بازار شد و در اصل، روح فورد فیوژن در یک کالبد لوکس و فانتزی بود. با اینکه نسل اول MKZ در طول حیات خود به‌عنوان نسخه پایه فورد فیوژن شناخته می‌شد، اما نسل دوم که در سال ۲۰۱۳ به عرضه درآمد، تفاوت قابل‌ملاحظه‌ای با محصول فورد داشت. دیگر با نگاه به این خودرو و مشخصات آن نمی‌شد MKZ را در جایگاه پایین‌تر فورد فیوژن قرارداد.

پس از عرضه نسل دوم MKZ، مشخص شد که لینکلن به سراغ رویکردمینیمال‌تری برای طراحی رفته است. چراغ‌های جلو و عقب حالت باریک و ظرفیت داشتند. این در حالی بود که نسل اول از چراغ‌های مستطیلی بسیار درشتی در قسمت عقب استفاده می‌کرد.

درهرصورت، نسل دوم MKZ به معنای واقعی کلمه زیبا و باکلاس به نظر می‌رسید. تنها مشکل این خودرو به پیشرانه مربوط می‌شد. موتور ۳.۷ لیتری ۶ سیلندر دوراتک، قوی‌ترین پیشرانه به‌کاررفته در MKZ بود که نمی‌توانست پرفورمنس تحسین‌برانگیز یا حتی قابل‌توجهی را برای خودرو به وجود آورد. بااین‌وجود همه چیز در سال ۲۰۱۷ و باعرضه نسخه فیس لیفت MKZ تغییر پیدا کرد.

اسلیپر وارد می‌شود

نسخه فیس لیفت لینکلن MKZ با ظاهری بسیار جذاب از راه رسید. نمای جلوی آن گویی توسط یک تراشکار ماهر ساخته شده و بر خلاف چهره مینیمال مدل قبلی، مشخصه لوکس بودن را با افتخار به نمایش می‌گذاشت. نه‌تنها ظاهر، بلکه باطن خودرو نیز دستخوش تغییر بزرگی شد.

لینکلن برای نسخه فیس لیفت، پیشرانه تنفس طبیعی ۳.۷ لیتری ۶ سیلندر دوراتک را کنار گذاشت و یک موتور جدید ۳ لیتری توئین توربوشارژ اکوبوست ۶ سیلندر را به‌جای آن تعبیه کرد. این پیشرانه (Nano V6) همان موتور به‌کاررفته در مدل‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ فورد اکسپلورر ST و نسل فعلی فورد رنجر رپتور است. بدون شک لینکلن بهترین تصمیم را در مورد انتخاب موتور مناسب برای فیس لیفت MKZ گرفت.

نانو V6 با تولید ۳۵۰ اسب بخار قدرت و انتقال آن به چرخ‌های جلو، فیس لیفت نسل دوم MKZ را به قدرتمندترین خودروی دیفرانسیل‌جلو مدرن تبدیل کرد. نسخه دو دیفرانسیل قدرت بیشتری از موتور دریافت می‌کرد و با ۴۰۰ اسب بخار به حرکت درمی‌آمد. این ماشین همچنین لقب قدرتمندترین محصول لینکلن در تمام ادوار را به دست آورد. هرچند این لقب در سال ۲۰۲۵ از MKZ گرفته شد و به شاسی‌بلند نویگیتور (Navigator) اختصاص پیدا کرد. نویگیتور ۴۴۰ اسب بخار قدرت دارد و بدین ترتیب، در لیست قدرتمندترین محصولات لینکلن در بالای MKZ و در صدر جدول قرارمی گیرد.

قلب اکوبوست MKZ

پیشرانه ۳ لیتری اکوبوست تعبیه‌شده در مدل‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ لینکلن MKZ، یک موتور ۶ سیلندر معمولی نبود و ویژگی‌های منحصربه‌فردی داشت. این موتور بر اساس مدل کوچک‌تر نانو (۲.۷ لیتری اکوبوست ۶ سیلندر) ساخته شده بود. فورد به طور خاص علاقه بسیاری به این موتور ۲.۷ لیتری داشت و آن را در زیر کاپوت محصولات متعددی از جمله F-150 قرارداد. مهندسین فورد با اعمال اصلاحاتی روی موتور ۲.۷ لیتری و افزایش ارتفاع سیلندر، نمونه ۳ لیتری را ساختند.

با اینکه موتور ۳ لیتری اکوبوست بر اساس یکی از پیشرانه‌های فورد ساخته شد، ولی قرار بود تنها در محصولات لینکلن مورد استفاده قرار گیرد. بااین‌حال فورد از سال ۲۰۲۰ شروع به تعبیه این موتور در محصولات همچون اکسپلورر ST، اکسپلورر پلیس اینترسپتور و نسل فعلی رنجر رپتور و برانکو رپتور کرد.

درهرصورت، پیشرانه اکوبوست در MKZ توانست دستاورد مهمی را برای این خودرو به ثبت برساند. اکوبوست ۳ لیتری ۶ سیلندر با فناوری توئین توربوشارژ تقویت، و با گیربکس ۶سرعته 6F جفت شده بود. بد نیست بدانید گیربکس 6F نیز محصولی از همکاری مشترک میان جنرال‌موتور و فورد به‌حساب می‌آید.

پیشرانه اکوبوست توئین توربوشارژ MKZ حدود ۳۵۰ اسب بخار قدرت و ۵۴۲ نیوتن متر گشتاور داشت و به‌وسیله گیربکس، چرخ‌های جلو را به حرکت درمی‌آورد. به لطف این قوای فنی، MKZ می‌توانست در مدت‌زمان ۵.۲ ثانیه از حالت سکون به‌سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد. درصورتی‌که راننده به فشار پا روی پدال گاز ادامه می‌داد، MKZ لذت رانندگی با سرعت ۲۴۱ کیلومتر بر ساعت را به وی منتقل می‌کرد. قدرتمندترین خودروی دیفرانسیل‌جلوی مدرن، یعنی MKZ در نسخه پایه باقیمت تقریباً ۴۴ هزار دلار به فروش می‌رسید.

مدل MKZ تنها خودروی عضلانی مدرن لینکلن نبود

چندین سال پیش از عرضه MKZ در سال ۲۰۰۶، خودروی اسلیپر دیگری روی خط تولید لینکلن قرار داشت. این ماشین با نام LS شناخته می‌شد و وجوه مشترک فراوانی با فورد تاندربرد و جگوار S-Type داشت. لینکلن می‌خواست باعرضه مدل LS، رقبای سرسختی همچون ب‌ام‌و سری ۵ و مرسدس‌بنز کلاس E را به چالش بکشد. مدل LS ظاهری عضلانی داشت و قوای محرکه خود را از پیشرانه‌های ۳ لیتری ۶ سیلندر و ۳.۹ لیتری ۸ سیلندر جگوار دریافت می‌کرد. لینکلن LS با کمک موتور ۸ سیلندر ۳.۹ لیتری می‌توانست با ۲۸۰ اسب بخار قدرت و ۳۸۸ نیوتن متر گشتاور چرخ‌های خود را به حرکت درآورد. اگرچه این پرفورمنس برای خودرویی در اندازه LS مناسب بود، ولی حس رقابت‌طلبی خاصی را در آلمانی‌ها به وجود نمی‌آورد. در سال ۲۰۰۶، فورد/ لینکلن تصمیم گرفت تولید LS را متوقف سازد و مدل‌های MKZ و MKS را جایگزین آن کند. مدل MKS لینکلن بر اساس فورد تاروس ساخته شده بود.

چرا MKZ بدون سروصدا از خط تولید خارج شد؟

باتوجه‌به محبوبیت روزافزون خودروهای شاسی‌بلند و کراس‌اوور، جای تعجبی ندارد که خودروسازان از تولید ماشین‌های سدان، هاچبک و واگن خود دست بکشند. لینکلن نیز از این قاعده مستثنی نیست و تولید MKZ را علی‌رغم رسیدن به چنین دستاورد بزرگی متوقف ساخت تا صرفاً روی شاسی‌بلندها و کراس‌اوورها تمرکز داشته باشد.

البته تنها MKZ قربانی ورود شاسی‌بلندها و کراس‌اوورها نبوده است. بسیاری از سدان‌های فورد به دلیل عدم استقبال و فروش کمتر از حد انتظار، از ادامه حیات محروم شدند. سرنوشت مشابهی نیز گریبان‌گیر مدل جذاب و زیبای کانتیننتال (Continental) شد و لینکلن در سال ۲۰۲۰ این ماشین را از خط تولید خارج کرد.

البته لینکلن هنوز ساخت مدل‌های سدان را به طور کامل کنار نگذاشته است. کانسپت Star که در سال ۲۰۲۲ رونمایی شد، بینش آینده شرکت را به جهان نشان داد. لینکلن قرار است در آینده نه‌چندان دور، از دو خودرو جدید رونمایی کند و جای تعجب نیست اگر شاهد بازگشت یکی از سالون‌های این شرکت باشیم. البته هنوز اطلاعات دقیقی درباره دو محصول آینده و جدید لینکلن در دسترس نیست.

مقالات مرتبط
دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

0