چه زمان رباتها را در حال رانندگی در خیابانها خواهیم دید؟
ازآنجاییکه خودروهای فعلی مجهز به امکانات اولیه عملکرد خودکار شدهاند، بسیاری از مشتاقان این صنعت معتقدند که خودروهای کاملاً خودران و بدون راننده بهزودی در دسترس عموم مردم خواهند بود، اما فناوری، این داستان را اندکی متفاوت بیان میکند.
اینطور که به نظر میآید، در آینده قرار است رباتها جایگزین رانندهها شوند، از طرفی فناوری هم با ارائه روزافزون سامانههای عملکرد خودکار برای صنعت خودروسازی این مشکل را ایجاد کرده که مردم انتظار داشته باشند مدل بعدی خودروشان توسط رباتها هدایت شود و کاملاً خودکار باشد؛ اما با بررسی دقیقتر میبینیم که فناوری برای رسیدن به این سطح بالا و پیشرفته به لااقل پنج تا ده سال دیگر زمان احتیاج دارد تا به چنین خودروهایی دسترسی داشته باشد.
سیر تحول یک انقلاب فناوری
اولین تلاشها برای تولید وسایل نقلیه خودکار (AVs) روی فناوریهای دستیار راننده متمرکز شده بود برای اولینبار سامانههای پیشرفته دستیار راننده (ADAS)[1] در ماشینهای لوکس و گرانقیمت رونمایی شدند که شامل سیستمهایی نظیر ترمز اضطراری، دوربینهای بکآپ، کروز کنترل انطباقپذیر و پارک خودکار بودند و در ادامه با اجباری شدن بعضی از این ویژگیها برای تمام خودروها، سرعت ورود آنها به بازار نیز افزایش یافت و تا سال 2016 گسترش سامانههای پیشرفته دستیار راننده، بازاری به ارزش 15 میلیارد دلار را به وجود آورد.
تعداد سامانههای پیشرفته دستیار راننده به کار گرفته شده در خودروهای مختلف (برای نمونه، سیستمهای دید در شب و شناسایی نقاط کور اطراف خودرو) در سرتاسر جهان از 90 میلیون واحد در سال 2014 به 140 میلیون واحد در سال 2016 افزایش یافت (افزایشی در حدود 50 درصد در تنها دو سال). استفاده از برخی از انواع ADASها حتی بیش از بقیه رشد داشته است. مثلاً درحالیکه نرخ بهکارگیری سامانههای پارک با دید اطراف از سال 2014 تا 2016 چیزی در حدود 150درصد افزایش داشته است، تعداد استفاده از سیستمهای روشنایی تطبیقی جلو در همین بازه زمانی تنها در حدود 20 درصد رشد داشته است (شکل 1).
هم تمایل مشتریان به هزینهکردن بابت داشتن این فناوریها و هم کاهش قیمتشان هر دو با هم سبب شدند تا استفاده از آنها به طور چشمگیری افزایش داشته باشد. مککینزی در یکی از آخرین نظرسنجیهایش دریافته است که رانندگان حاضرند چیزی بین 500 تا 2500 دلار بابت گزینههای مختلف ADAS برای ماشینشان هزینه کنند. باوجوداینکه در ابتدا عرضه این سامانهها تنها در ماشینهای لوکس امکان داشت، بسیاری از تأمینکنندگان تجهیزات اصلی (OEMs)[2] در حال حاضر این فناوریها را در ماشینهایی در محدوده قیمتی 20000 دلار هم عرضه میکنند. بسیاری از خودروهای سطح بالاتر نهتنها بر اساس شرایط بزرگراه، خودرو را کنترل و هدایت میکنند، در مواقع لزوم شتاب آن را زیاد و بهموقع نیز ترمز میکنند؛ همچنین بهگونهای عمل میکنند تا از تصادفات هم جلوگیری کنند و با هشدار بهموقع به راننده، اثرات برخورد قطعی و تصادف را کم کنند. برخی از وسایل نقلیه مسافری تجاری که مسافتهای کوتاهی را رانندگی میکنند حتی میتوانند خود را در فواصل بسیار تنگ و باریک، پارک کنند.
با وجود تمام پیشرفتهایی که در این حوزه اتفاق افتاده است، اما صنعت هنوز الگوی اولیه بهینه را برای خودروهای نیمهخودکار (برای نمونه آنهایی که در سطح سوم [3]SAE قرار میگیرند) ارائه نکرده است و در نتیجه هنوز این موضوع در مرحله آزمایش و بهینهسازی باقیمانده است. تاکنون این سهراه حل برای این موضوع ارائه شده است:
- روش Camera over Radar عموماً به سیستمهای دوربینداری گفته میشود که عملکردشان توسط دادههایی که از رادار دریافت میکنند تکمیل میشوند.
- روش Radar over camera در درجه اول به حسگرهای رادار متکی هستند و عملکردشان با اطلاعاتی که از دوربینها میگیرد تکمیل میشود.
- روش ترکیبی، برای درک بسیار دقیقتر و جزئیتر محیط پیرامون، دادههای مختلف سامانههای دوربین، رادار، آشکارسازی نوری و محدودهیابی (لایدار) را از طریق الگوریتمهای ترکیب حسگرها با هم ترکیب میکند.
قیمت هرکدام از این روشها با یکدیگر متفاوت است؛ روش ترکیبی از همه گرانتر است. هنوز برنده قطعی این میدان مشخص نشده است. هرکدامشان مزایا و درعینحال معایبی دارد. برای نمونه، در جاهایی که جریان ترافیک و عبور و مرور خودروها قابلپیشبینی هستند، روش Radar over camera با تنظیمات آزادراهی خیلی خوب عمل میکند و نیاز به جزئیات ریز در نقشههای اطراف ندارد. از سوی دیگر، روش ترکیبی در مکانهای شلوغ شهری و جاهایی که اندازهها و جزئیات دقیق میتوانند به هدایت خودرو در خیابانهای باریک و شناسایی اجسام کوچک کمک کنند، بسیار خوب عمل میکند.
[1] Advanced driver-assistance Systems
[2] Original-equipment manufacturers
[3] Society of Automotive Engineers
دیدگاهتان را بنویسید