در این مقاله از ایستگاه به بررسی بهترین موتورسیکلت های آپریلیا در تمام ادوار می‌پردازیم. همانند بسیاری از برندهای موتورسیکلت‌ساز ایتالیایی، آپریلیا (Aprilia) نیز پس از جنگ جهانی دوم تأسیس شد. این شرکت در ابتدا در حوزه تولید موتورسیکلت فعالیت داشت و در اواخر دهه ۶۰ پا به عرصه موتورسیکلت‌سازی گذاشت.
در طول دهه ۱۹۷۰ میلادی، آپریلیا روی تولید موتورسیکلت‌های جاده‌ای با پیشرانه کم‌حجم و موتورسیکلت‌های آفرودی مسابقه‌ای متمرکز بود. ولی در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ به کاربرد پیشرانه‌های بزرگ‌تر روی آورد. در بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۱، آپریلیا به دستاوردهای متعددی در مسابقات جاده‌ای گرند پری رسید و این موفقیت‌ها را به لطف موتورسیکلت‌های ۱۲۵ سی‌سی و ۲۵۰ سی‌سی خود به دست آورد.
آپریلیا Pegaso 600
علیرغم تمرکز بر موتورسیکلت‌های مجهز به پیشرانه‌های کم‌حجم برای چندین دهه، حرکت آپریلیا به کلاس بزرگ‌تر، تغییری چشمگیر برای این شرکت محسوب می‌شد. این اقدام، با خرید پیشرانه‌های اتریشی روتکس (Rotax) صورت گرفت. در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی، موتورسیکلت‌های تریل مجهز به پیشرانه حجیم با استقبال فراوانی مواجه بودند و چندین مدل از برندهای هوندا، سوزوکی و کاوازاکی این بازار را در اختیار داشتند.
آپریلیا با مدل پگاسو ۶۰۰ وارد این رقابت شد که به پیشرانه تک سیلندر ۴۶ اسب بخاری روتکس مجهز بود. اگرچه این مدل محبوبیت چندانی در خارج از ایتالیا نداشت، اما مشتریان بازار داخلی به شدت از آن استقبال می‌کردند. نام پگاسو حدود دو دهه در بازار خوش درخشید و این موفقیت، پایه‌ای برای تحولات آینده شرکت شد. پگاسو ۶۰۰ گزینه‌ای شایسته برای شروع لیست بهترین موتورسیکلت های آپریلیا در تمام ادوار به حساب می‌آید.
آپریلیا Moto 6.5
در حالی که تولیدکنندگان اصلی معمولا از مسیرهای متعارف به ویژه در طراحی فاصله نمی‌گیرند، شرکت‌های کوچک‌تر بدون هیچ تردیدی جسارت به خرج می‌دهند. موتو ۶.۵ مدل بعدی در لیست بهترین موتورسیکلت های آپریلیا در نظر گرفته می‌شود که از طراحی عجیب ولی جذابی برخوردار بوده و توسط طراح صنعتی فرانسوی، فیلیپ استارت خلق شده است. آپریلیا موتو ۶.۵ امروزه به عنوان یک «نماد طراحی» مورد تحسین قرار می‌گیرد.
اگرچه زیبایی این موتورسیکلت به سلیقه افراد بستگی دارد، اما نمی‌توان انکار کرد که آپریلیا حداقل در ظاهر، کاری کاملا متفاوت انجام داده است. در زیر این پوسته غیرمعمول، پیشرانه تک سیلندر ۶۵۰ سی‌سی روتکس با ۴۳ اسب بخار قدرت قرار داشت، هرچند سواری هیجان‌انگیزی ارائه نمی‌داد. البته شاسی موتورسیکلت با سیستم تعلیق مارزوکی عملکردی قابل قبول به نمایش می‌گذاشت.
آپریلیا TX311
تریال ورزشی است که به یک موتورسیکلت بسیار تخصصی نیاز دارد. در دهه ۸۰ میلادی، آپریلیا مدل TX311 را ویژه این ورزش معرفی کرد که با استقبال چشمگیری روبرو شد. این موتورسیکلت مجهز به موتور تک سیلندر دوزمانه ۲۷۶ سی‌سی بود که تنها ۱۷ اسب بخار قدرت، اما گشتاور قابل توجهی تولید می‌کرد؛ عاملی که در این رشته بسیار حائز اهمیت است. سیستم دنده‌بندی با فاصله کوتاه و کلاچ فوق‌العاده مقاوم طراحی شده بود تا بتواند فشارهای سنگین مسابقات سخت تریال را تحمل کند. این ویژگی‌ها TX311 را به یکی از موفق‌ترین موتورسیکلت‌های تریال دوران خود تبدیل کرد.
به عنوان یکی از بهترین موتورسیکلت های آپریلیا در تمام ادوار، TX311 یک مدل فوق‌العاده سبک و جمع‌وجور با ویژگی‌هایی مثل ترمز دیسکی جلو، سیستم تعلیق عقب هوشمند با قابلیت تنظیم حین حرکت و طراحی ویژه برای بهبود کشش در تمامی شرایط بود. اگرچه در آن زمان آپریلیا در ساخت موتورسیکلت‌های آفرود داشت و ادامه توسعه و تولید مدل‌های تریال به ویژه با توجه به موفقیت TX311 گام منطقی بعدی به نظر می‌رسید، اما شرکت ایتالیایی تصمیم گرفت این سگمنت کناره‌گیری کند.
آپریلیا Mana 850
مانا ۸۵۰ یکی دیگر از بهترین موتورسیکلت های آپریلیا به حساب می‌آید. این موتورسیکلت که ظاهری شبیه به یک رودستر استاندارد داشت، از یک موتور ۸۵۰ سی‌سی ۲ سیلندر بهره می‌برد که ۸۵ اسب بخار قدرت و ۷۳ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. اما نوآوری واقعی آن در سیستم انتقال قدرت کاملا اتوماتیک بود. این ویژگی در سال ۲۰۰۷ و زمان معرفی مانا ۸۵۰، تقریبا در موتورسیکلت‌های غیر از اسکوتر بی‌سابقه محسوب می‌شد. برخلاف سیستم DCT هوندا، مانا ۸۵۰ از یک گیربکس CVT استفاده می‌کرد که آن را در میان موتورسیکلت‌های با پیشرانه حجیم متمایز می‌ساخت.
مانا ۸۵۰ همچنین دارای سه حالت رانندگی اسپرت، تورینگ و بارانی بود که در آن زمان یک ویژگی پیشرفته محسوب می‌شد. دستیابی به چنین فناوری‌هایی توسط یک شرکت نسبتا کوچک مانند آپریلیا، بار دیگر تمایل این برند را به نوآوری فراتر از محدودیت‌های منابع به اثبات رساند.
آپریلیا RS 125
مدل RS 125 یکی از محبوب‌ترین و بهترین موتورسیکلت های آپریلیا در تمام ادوار در نظر گرفته می‌شود. اسپرت مینیاتوری و فوق‌العاده RS 125، با هندلینگ عالی، عملکرد خارق‌العاده و ظاهر رقابتی، انتخابی ایده‌آل برای تازه‌کارها محسوب می‌شد. آپریلیا RS 125 نسخه به موتورسیکلت‌های مسابقات گرندپری ۱۲۵ سی‌سی شباهت داشت که سایر تولیدکنندگان مشابه آن را عرضه نمی‌کردند.
این مدل از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۲ در چهار نسخه مختلف تولید می‌شد که همگی مجهز به موتور دو زمانه ۱۲۵ سی‌سی روتکس با قدرت ۲۸ اسب بخار و گشتاور ۱۹ نیوتن متر بودند؛ مشخصاتی که هر نوجوانی را به هیجان می‌آورد. متأسفانه با کنار گذاشته شدن فناوری دو زمانه در موتورسیکلت‌های جاده‌ای، نسخه چهارزمانه جایگزین آن شد که هرگز نتوانست جای خالی مدل اصلی را پر کند.
آپریلیا RS 250
اگر مدل RS 125 جوانان را وارد بهشت موتورسیکلت‌های اسپرت کرد، RS 250 به آن‌ها نشان داد که در سطوح بالاتر چه چیزی در انتظار آن‌ها است. جالب اینکه شاسی باکیفیت RS 125 به راحتی توانست قدرت بسیار بیشتر را بدون کاهش دینامیک افسانه‌ای خود تحمل کند.
به عنوان یکی دیگر از بهترین موتورسیکلت های آپریلیا که تاکنون ساخته شده، RS 250 از پیشرانه دو زمانه دو سیلندر سوزوکی RGV250 استفاده می‌کرد که ۷۲ اسب بخار قدرت و ۴۰ نیوتن متر به وجود می‌آورد. این مشخصات باعث شد دوچرخ ایتالیایی به یکی از سریع‌ترین موتورسیکلت‌های زمان خود تبدیل شود. مالکان می‌توانستند حال و هوای رانندگان افسانه‌ای مانند مکس بیاگی یا والنتینو روسی را تجربه کنند، چراکه این مدل نزدیک‌ترین نمونه به موتورسیکلت‌های مسابقه‌ای گرندپری جهت استفاده در جاده‌ها بود.
آپریلیا RS 250 همچنین شامل ویژگی‌هایی مثل سیستم تعلیق شووا و صفحه‌نمایش دیجیتالی می‌شد و طراحی خیره‌کننده، آن را از سایر موتورسیکلت‌های موجود در جاده متمایز می‌ساخت. موفقیت این مدل برای شرکت نسبتا کوچکی مانند آپریلیا واقعا تحسین‌برانگیز بود.
آپریلیا Touno V4 Factory
به بررسی یکی دیگر از بهترین موتورسیکلت های آپریلیا در تمام ادوار، یعنی تونو V4 فکتوری می‌رسیم که در ضمن، یکی از بهترین موتورسیکلت‌ها از لحاظ هندلینگ به شمار می‌رود. اگرچه تونو با ۱۷۵ اسب بخار قدرت و ۱۱۹ نیوتن متر، سرعت بسیار بالایی را به نمایش می‌گذارد، اما جنبه‌ای آرام و مطمئن نیز دارد. این مدل حتی برای سوارکاران قدبلند با پاهای کشیده هم مناسب است.
به نحوی شگفت‌انگیز، تونو در جاده حرکتی نرم و انعطاف‌پذیر دارد ولی در پیست مسابقات همانند یک تیغ برنده عمل می‌کند. موتورسیکلت ایتالیایی چنین قابلیتی را تا حد زیادی مدیون سیستم تعلیق الکترونیکی اوهلینز است. این موتورسیکلت حس بی‌نظیری از رانندگی در جاده را به راننده انتقال می‌دهد و چسبندگی فوق‌العاده‌ای در بخش جلو دارد. مهم‌تر اینکه یکی از خوش‌صداترین اگزوزهای دنیای موتورسیکلت‌ها را ارائه می‌دهد.
تخصیص لقب یکی از بهترین موتورسیکلت های آپریلیا و همچنین یکی از قدرتمندترین آن‌ها به تونو V4 فکتوری تنها به دلایل فوق محدود نمی‌شود. محصول ایتالیایی با الهام از مدل‌های مسابقه‌ای به یک شاسی آلومینیومی دلتاباکس مجهز بوده و مجموعه کاملی از سیستم‌های مدرن کمک‌راننده را درون خود جای داده است. از جمله این سیستم‌ها می‌توان به ABS مخصوص پیچ‌ها، سیستم کنترل کشش، کوئیک شیفتر دوطرفه، کروز کنترل، محدودکننده سرعت پیست، سیستم کنترل ویلی (تک‌چرخ) و سیستم کنترل استارت سریع اشاره کرد.
با قابلیت‌های خارق‌العاده و همه‌جانبه، این موتورسیکلت به همان اندازه که در شهر کارایی دارد، در پیست مسابقات نیز درخشان ظاهر می‌شود و به عنوان معیاری برای سنجش سایر موتورسیکلت‌های اسپرت بدون فیرینگ شناخته می‌شود.
آپریلیا RSV4 Factory
مدل RSV4 فکتوری بدون شک در لیست بهترین موتورسیکلت های آپریلیا در تمام ادوار قرار می‌گیرد، چراکه به عنوان یک محصول کارخانه‌ای کوچک، فراتر از حد انتظارات ظاهر شده و با بهره‌گیری از دانش کسب‌شده در مسابقات، به یک شاهکار مهندسی تبدیل شده است. به سادگی می‌توان گفت که هیچ موتورسیکلت اسپرت دیگری از لحاظ شتاب، ترمز، هندلینگ و صدای اگزوز به گرد پای RSV4 Factory نمی‌رسد. نسخه فکتوری علاوه بر امکانات پایه RSV4شامل تجهیزاتی مثل سیستم تعلیق الکترونیکی و ترمزهای برمبو استایلما می‌شود، هرچند که در واقعیت، هر دو مدل از حد توانایی‌های اکثر رانندگان فراتر هستند.
شگفتی RSV4 Factory به عنوان یکی از بهترین موتورسیکلت های آپریلیا به همین ویژگی‌ها ختم نمی‌شود. این ماشین دوچرخ، نخستین مدل چهار سیلندر آپریلیا بود که به صورت داخلی طراحی و تولید شد و در نقش یک شاهکار بی‌نظیر در صنعت به عرضه درآمد. با قدرتی فراتر از ۲۰۰ اسب بخار، وجود سیستم‌های الکترونیکی پیشرفته برای کنترل این قدرت حیاتی بود و RSV4 Factory در این زمینه هیچ کمبودی به جای نگذاشت. اگرچه نسخه RSV4 R FW-GP با ۲۵۰ اسب بخار موتورسیکلت قدرتمندتری به حساب می‌آید، اما در دنیای واقعی، RSV4 فکتوری تمام رؤیاهایی را که یک موتورسوار می‌تواند داشته باشد، برآورده می‌سازد.
آپریلیا Tuareg 660
جایگاه دوم در لیست بهترین موتورسیکلت های آپریلیا در تمام ادوار به توارگ ۶۶۰ اعطا می‌شود. این مدل تمام ویژگی‌های Tuareg 600 متعلق به دهه ۸۰ را به ارث برده، ولی به پیشرانه ۶۶۰ سی‌سی دو سیلندر موازی مجهز شده که در یک شاسی و سیستم تعلیق کاملا مدرن جای گرفته است. حدود ۷۹ اسب بخار قدرت و ۶۹ نیوتن متر گشتاور به زیبایی قابل استفاده بوده و شاسی به خوبی از عهده کنترل این قدرت برمی‌آید.
توارگ ۶۶۰ دارای یک پکیج الکترونیکی پیشرفته است که در موتورهای هم‌کلاس با این حجم سیلندر، چندان رواج ندارد. امروزه محبوبیت موتورسیکلت‌های آفرودی بزرگ با حجم موتور بالای ۱۰۰۰ سی‌سی کاهش یافته و توارگ به خوبی ثابت می‌کند که همیشه بزرگ‌تر به معنای بهتر نیست. اگرچه این مدل بیشتر یک موتورسیکلت آفرودی است تا خیابانی، اما همچنان برای پیمودن مسافت‌های طولانی در بزرگراه‌ها گزینه‌ای ایده‌آل در نظر گرفته می‌شود.
آپریلیا SXV550/ RXV Enduro
مدل‌های SVX550 و RXV Enduro مشترکا در صدر جدول بهترین موتورسیکلت های آپریلیا قرار می‌گیرند. در اوایل دهه ۲۰۰۰، اکثر موتورسیکلت‌های اندورو و سوپرموتارد تولیدکنندگان دیگر از پیشرانه‌های تک سیلندر استفاده می‌کردند. اما طبق آنچه انتظار می‌رفت، آپریلیا پیشرانه دو سیلندر را برای دو مدل جدید خود انتخاب کرد. نسخه سوپرموتارد (اندورو) بدون شک یکی از جذاب‌ترین نمونه‌ها در نوع خود به حساب می‌آمد.
این موتورسیکلت در دو نسخه ۴۵۰ سی‌سی با ۶۰ اسب بخار قدرت و ۵۵۰ سی‌سی با ۷۰ اسب بخار قدرت و ۶۶ نیوتن متر گشتاور عرضه شد، در حالی که وزن کلی آن تنها حدود ۱۳۶ کیلوگرم بود. موتورسیکلت آپریلیا به لطف توجه دقیق مهندسان به جزئیات، از طراحی خیره‌کننده‌ای برخوردار بود، هرچند به عنوان یک موتورسیکلت مسابقه‌ای، هر ۶۰ ساعت نیاز به سرویس داشت. موتورسیکلت‌های RXV و SVX نمونه‌ای دیگر از نوآوری‌های جسورانه آپریلیا در نظر گرفته می‌شود. باشد که این روحیه خلاقانه همیشه در برند ایتالیایی باقی بماند.
دیدگاهتان را بنویسید