ماشین به خودی خود یک مجموعه پیچیده از قطعات است، اما برخی تولیدکنندگان مرزهای فناوری را جابجا کرده و این پیچیدگی را به سطح بالاتری ارتقا می‌دهند. جاه‌طلبی گاهی موجب موفقیت و گاهی منجر به شکست خواهد شد. در این مقاله از ایستگاه به معرفی پیچیده ترین خودروهای تاریخ می‌پردازیم که بعضی از آن‌ها ظاهرا تنها برای نمایش توانمندی و خلاقیت مهندسین در طراحی ساخته شده‌اند.
استون مارتین Lagonda محصول سال ۱۹۷۶
لیست پیچیده ترین خودروهای تاریخ را با محصولی جذاب از استون مارتین به نام لاگوندا آغاز می‌کنیم. استون مارتین در سال ۱۹۷۶ با معرفی لاگوندا تمامی فناوری‌های پیشرفته خودرویی آن دوران را به کار گرفت. در حالی که قسمت متوسط هر خودرو در آن زمان حدود ۱۳ هزار پوند بود، لاگوندا با قیمت سرسام‌آور ۲۴۵۷۰ پوند به عرضه درآمد.
این خودرو به جای دکمه‌های معمول از پنل‌های لمسی و به جای صفحه آنالوگ پشت فرمان از پنل دیجیتالی بهره می‌برد که در کابینی با خطوط تیز و زاویه‌دار همچون نمای خارجی جای گرفته بودند. اگرچه این ویژگی‌ها دقیقا با سلیقه خریداران مرفه و ثروتمند همخوانی داشتند، اما اطمینان‌پذیری پایین این سیستم‌های پیچیده و هزینه گزاف تعمیرات، آن‌ها را از چشم مشتریان انداخت. شرکت بریتانیایی در مدل‌های بعدی لاگوندا، فضای داخلی را ساده‌تر کرد، هرچند نمایشگرهای دیجیتالی دست‌نخورده باقی مانند. اما تغییر بی‌فایده بود و این شرکت تا سال ۱۹۹۰ تنها توانست ۶۴۵ دستگاه از این سدان گوه‌‌شکل را به فروش برساند.
بیوک Reatta محصول سال ۱۹۸۸
بیوک ریتا یکی دیگر از پیچیده ترین خودروهای تاریخ است که به اواخر دهه ۸۰ میلادی تعلق دارد. کوپه اسپرت دودرب و دونفره ریتا تلاش بلندپروازانه جنرال موتورز برای ارتقای جایگاه برند بیوک به حساب می‌آمد. این خودرو ظاهری جذاب داشت و به لطف مرکز کنترل الکترونیکی با نمایشگر لمسی و پنل دیجیتالی پشت فرمان انتظار می‌رفت به موفقیت چشمگیری دست یابد.
با این حال، فرآیند تولید پیچیده و غیرمعمول خودرو در مرکز تخصصی ساخت ریتا به جای خط تولید معمولی، مشکلات زیادی به وجود آورد. جنرال موتورز حتی کارکنان خود را به بریتانیا فرستاد تا از روش‌های تولید شرکت‌های کوچکی مانند رولزرویس الگوبرداری کنند. اما این اقدامات، تأثیر خاصی در جذب مشتری و عملکرد دینامیکی ماشین نداشت. ریتا خودروی بدی نبود، اما موتور ۳.۸ لیتری ۶ سیلندر آن که تنها چرخ‌های جلو را به حرکت درمی‌آورد، قدرت و پرفورمنس مورد انتظار از یک مدل اسپرت پرچم‌دار را تولید نمی‌کرد. در نهایت، تنها ۲۱۷۵۱ دستگاه از این خودرو در طول چهار سال تولید (از 1988 تا 1991) ساخته شد که نشان‌دهنده شکست نسبی این پروژه بود.
میتسوبیشی 3000GT محصول سال ۱۹۹۰
میتسوبیشی ۳۰۰۰ جی‌تی در سال 1990 با فناوری‌های پیشرفته‌ای عرضه شد که حتی در عصر کنونی نیز چشمگیر به نظر می‌رسند. این خودرو به سیستم چهارچرخ محرک، تعلیق الکترونیکی، آئرودینامیک فعال و فرمان چهارچرخ مجهز بود. این مشخصات متعلق به خودروهای مدرن امروزی هستند. میتسوبیشی تمام توان فنی خود را به کار گرفت تا کوپه جذاب خود را به رقیبی جدی برای مدل‌های مطرحی مانند پورشه 944 و تویوتا سوپرا تبدیل کند و نتیجه آن، محصولی شگفت‌انگیز شد که در لیست پیچیده ترین خودروهای تاریخ قرار می‌گیرد.
حتی پیشرانه خودرو نیز جلوتر از زمانه خود بود؛ یک پیشرانه ۳ لیتری ۶ سیلندر توئین توربو با میل‌بادامک چهارگانه که 282 اسب بخار قدرت آزاد می‌کرد. با این حال، نه پرفورمنس عالی موتور و نه فناوری‌های آئرودینامیکی و تعلیق پیشرفته، نتوانستند بر احساس خشک و یکنواخت دینامیک رانندگی غلبه کنند. البته همین پیچیدگی‌های فنی باعث شده مدل 3000GT امروزه به یکی از گزینه‌ای محبوب برای علاقه‌مندان به کوپه‌های کلاسیک مدرن تبدیل شود.
سوبارو SVX محصول سال ۱۹۹۱
پس از شکست تجاری کوپه XT، سوبارو با معرفی SVX عزم خود را برای حضور در بخش خودروهای اسپرت گران‌قیمت جزم کرد. این خودرو برای رقابت با مدل‌های حاکم در سگمنت مثل نیسان 300ZX و تویوتا سوپرا طراحی شده بود. مدل SVX قوای محرکه خود را از طریق پیشرانه ۳.۳ لیتری ۶ سیلندر تخت دریافت می‌کرد که ۲۲۸ اسب بخار را به هر چهار چرخ انتقال می‌داد.
با این حال به عنوان یکی از پیچیده ترین خودروهای تاریخ و عجیب‌ترین ماشین‌های دوران، مشتریان نسبت به خرید SVX و برخی ویژگی‌های خاص مثل پنجره‌های دوجداره کناری تردید داشتند. این موضوع در کنار قیمت بالای اولیه،SVX را به خودرویی نادر تبدیل کرد که به محض عرضه ایمپرزا توربو و تسلط آن بر رالی‌ها، به فراموشی سپرده شد.
جگوار XJ220 محصول سال ۱۹۹۲
تفاوت میان نسخه مفهومی و واقعی جگوار XJ22 به خوبی مستندسازی شده و همه‌چیز به پیچیدگی مربوط می‌شود. در حالی که نسخه کانسپت از پیشرانه ۱۲ سیلندر با کارتر خشک و سیستم چهارچرخ محرک استفاده می‌کرد، اما ساخت یک سوپرکار موتوروسط واقعی با این مشخصات، خارج از تجربه جگوار بود.
موتور V12 حتی با وجود استفاده موفق در خودروهای مسابقه‌ای جگوار، برای یک خودروی جاده‌ای بیش از حد حجیم بود. جگوار برای حل این مشکل، یک نسخه اصلاح‌شده از پیشرانه شش سیلندر مترو (متعلق به جنرال موتورز) را در مدل‌های تولیدی XJ220 به کار رفت. ولی حتی با تعبیه این پیشرانه ساده‌شده، مدل XJ220 خودرویی پیچیده برای تعمیر و نگهداری از آب درآمد. بنابراین جای تعجب نیست که این محصول جگوار در لیست پیچیده ترین خودروهای تاریخ خودنمایی کند.
پورشه 911 Targa محصول سال ۱۹۹۶
معرفی پیچیده ترین خودروهای تاریخ را با پورشه تارگا ادامه می‌دهیم. تارگا همیشه عضوی میانه‌رو در خانواده پورشه ۹۱۱ بوده که ترکیبی از رانندگی در هوای آزاد بدون محدودیت سقف کامل کابریولت را ارائه می‌دهد. با اینکه مدل‌های اولیه تارگا از سقف جداشدنی ساده استفاده می‌کردند، مدل‌های بعدی به پنل شیشه‌ای کشویی مجهز شدند که نخستین بار در سال ۱۹۹۶ و در نسل 993 به عرضه درآمد. این پنل شیشه‌ای که بیشتر شبیه به یک سانروف بزرگ عمل می‌کرد، به سمت عقب و زیر شیشه پشتی می‌لغزید، ولی دید راننده را محدود می‌کرد.
محافظ شیشه‌ای پاپ‌آپ در مدل ۹۹۳ یک ویژگی جالب به حساب می‌آمد، اما این سیستم در نسل ۹۹۶ با محافظ پارچه‌ای سنتی جایگزین شد. همانند مدل ۹۹۳، تارگای ۹۹۶ نیز بر پایه شاسی کابریولت توسعه یافته بود و بسیاری از مالکان از صدای جیرجیر سقف شکایت داشتند، چراکه ساختار سقف تارگا به محکمی نسخه کوپه نبود.
پژو 206 CC محصول سال ۲۰۰۰
مرسدس SLK اولین بار ایده سقف جمع‌شونده (CC) را جذاب کرد، اما این پژو ۲۰۶ سی‌سی بود که در سال 2000 این فناوری را به عرضه انبوه رساند. رانندگان می‌توانستند از آسایش و سکوت یک کوپه لذت ببرند، و یا با فشردن یک دکمه، لذت رانندگی در هوای آزاد را تجربه کنند. با فروش ۳۶۰ هزار دستگاه در بازه تولیدی، پژو ۲۰۶ سی‌سی یک ماشین موفق و محبوب به حساب می‌آید.
ولی یک نکته ظریف در این انعطاف‌پذیری وجود داشت و آن، مکانیزم پیچیده سقف بود. خیلی زود مشتریان از عدم تاشدن کامل سقف به سبب چفت‌های معیوب شکایت کردند. برخی مواقع میکروسوئیچ‌ها نیز به طور ناگهانی عمل کرده و مانع بالا یا پایین رفتن سقف می‌شدند. علاوه بر این زمانی که سقف بالا (بسته) بود، بازهم امکان نفوذ قطرات باران به داخل وجود داشت. با تمام این اوصاف، سقف طراحی شده توسط Heuliez باعث شده نام پژو ۲۰۶ سی‌سی هم‌اینک در لیست پیچیده ترین خودروهای تاریخ ذکر شود.
فولکس‌واگن Phaeton محصول سال ۲۰۰۲
فولکس‌واگن برای سدان لوکس فائتون یک هدف بلندپروازانه تعیین کرده بود؛ این ماشین می‌بایست بتواند در دمای محیط 50 درجه سانتی‌گراد با سرعت ثابت 300 کیلومتر بر ساعت حرکت کند، در حالی که دمای کابین را خنک نگه می‌دارد. اگرچه این هدف چالش‌برانگیز به نظر می‌رسد، اما فائتون با بهره‌گیری از پیشرانه ۶ لیتری ۱۲ سیلندر با آرایش W در نهایت به مقصود خود رسید. این پیشرانه بعدها در بنتلی کانتیننتال GT نیز به کار گرفته شد.
فائتون به عنوان یکی دیگر از پیچیده ترین خودروهای تاریخ ضمن داشتن پیشرانه قدرتمند و پیشرفته، به امکاناتی همچون سیستم تعلیق قابل تنظیم، پدال شیفتر برای جعبه‌دنده اتوماتیک و نمایشگر اطلاعات سرگرمی لمسی مجهز بود. این ویژگی‌ها فائتون را از لحاظ تکنولوژیکی سال‌ها جلوتر از رقبای خود قرار داد، ولی نظر مشتریان را جلب نکرد. آن‌ها ترجیح دادند به جای این سدان لوکس از برند فولکس‌واگن به سراغ برندهای پریمیوم سنتی بروند.
سیتروئن C3 Pluriel محصول سال ۲۰۰۳
ایده سقف جمع‌شونده زمانی به اوج خود رسید که سیتروئن با تولید C3 پلوریل تلاش کرد مفهوم جدیدی از کوپه-کابریولت را ارائه دهد. چرا باید به یک سقف تاشو بسنده کرد، در حالی که می‌توان آن را کاملا برداشت و خودرویی چهارنفره با سقف باز یا حتی یک پیکاپ ساخت؟ این ایده در پلوریل و به لطف ریل‌های سقف برداشتنی آن محقق شد.
البته همین ویژگی نیز منشأ اصلی مشکلات پلوریل بود. اول اینکه برداشتن و نصب مجدد ریل‌های سقف نیاز به زور بازوی نسبتا زیادی داشت. ثانیا فضایی در داخل خودرو برای نگهداری این قطعات در نظر گرفته نشده بود، بنابراین اگر در میانه رانندگی باران می‌بارید، سرنشینان خیس می‌شدند. با تمام این اوصاف، سیتروئن سی۳ پلوریل، نمادی از پیچیده ترین خودروهای تاریخ در دهه ۲۰۰۰ میلادی به حساب می‌آید.
بوگاتی Veyron محصول سال ۲۰۰۵
جای تعجب نیست که نام بوگاتی ویرون در لیست پیچیده ترین خودروهای تاریخ ظاهر شود، چراکه این ماشین برای شکست سرعت ۴۰۷ کیلومتر بر ساعت و تبدیل به پرسرعت‌ترین خودروی زمانه ساخته شده بود. به منظور نیل به این هدف، بوگاتی به سراغ یک پیشرانه ۸ لیتری ۱۶ سیلندر با آرایش W و چهار توربوشارژر رفت که قدرت آن به ۱۱۶۷ اسب بخار می‌رسید. ویرون همچنین به گیربکس ۷ سرعته دوکلاچه، سیستم رانندگی چهار چرخ محرک و اسپویلر عقب با عملکرد دوگانه مجهز بود که هم به عنوان باله و هم به عنوان ترمز هوایی ایفای نقش می‌کرد.
این حجم از فناوری به تنهایی برای به چالش کشیدن مهندسان بوگاتی کافی بود، اما آن‌ها می‌بایست فکری نیز به حال گرمای تولیدشده توسط موتور می‌کردند. تعدیل این دمای افراطی به مجموعه‌ای گسترده از رادیاتورها و خنک‌کننده‌ها احتیاج داشت. تنها برای خنک‌سازی موتور، سه رادیاتور مجزا در نظر گرفته شده بود، به علاوه رادیاتورهای مستقل برای جعبه‌دنده، خنک‌کننده‌های دیفرانسیل و یک سیستم جداگانه برای خنک‌کاری روغن‌موتور. با این حجم از پیچیدگی، توجیه‌پذیر است که در حال حاضر هزینه سرویس معمولی این خودرو حدود 25000 دلار باشد.
لکسوس LFA محصول سال ۲۰۱۰
لیست پیچیده ترین خودروهای تاریخ را با یک ماشین ژاپنی به نام لکسوس LFA به پایان می‌رسانیم. مدل LFA بازتابی نادر و درخشان از جسارت لکسوس به حساب می‌آید که منجر به ساخت یکی از هیجان‌انگیزترین خودروها در تمام ادوار شد. در قلب این خودروی فیبرکربنی، یک پیشرانه ۴.۸ لیتری تنفس طبیعی ۱۰ سیلندر با 550 اسب بخار قدرت قرار دارد که با مشارکت یاماها توسعه یافته است. این موتور به اندازه‌ای سریع دور می‌گیرد که لکسوس چاره‌ای به‌جز استفاده از دورسنج دیجیتالی پیدا نکرده، چراکه نمونه آنالوگ قادر به همراهی با موتور نیست.
مدل LFA یک خودروی پرچم‌دار است، نه یک محصول تولیدانبوه که برای مدت طولانی روی خط تولید باقی بماند. تنها ۵۰۰ دستگاه LFA ساخته شده و طبق گفته‌های تویوتا، این ماشین الگویی برای ساخت مدل‌های اسپرت آینده به شمار می‌رود. این فلسفه طراحی، جزئیاتی مانند نصب رادیاتورها پشت چرخ‌های عقب و طراحی توربین‌مانند چرخ‌ها برای هدایت هوای گرم از ترمزها را توجیه می‌کند.
دیدگاهتان را بنویسید