معرفی ده خودرو کلاسیک فورد که باعث تحول در صنعت خودروسازی جهان شدند

مقدمه

فورد بیش از هر خودروساز دیگری باعث تغییر بازی در بازار خودرو آمریکا شده است. از عرضه مدل T به‌عنوان یک خودروی اقتصادی گرفته تا انبوه‌سازی پیشرانه ۸ سیلندر و به محبوبیت رساندن پونی کارها، فورد همیشه تغییردهنده بازی و تعیین‌کننده روند فروش خودرو در آمریکا بوده است. در این مقاله نگاهی به تاریخچه خودرو در صدسال گذشته انداخته و شما را با تأثیرگذارترین خودروهای فورد آشنا می‌کنیم.

فورد مدل ۱۸ محصول سال ۱۹۳۲

زمانی که فورد Model 18 را در سال ۱۹۳۲ به عرضه درآورد، آمریکا در افسردگی بزرگی دست‌وپا می‌زد. بااین‌وجود، مدل ۱۸ به یک خودروی متحول‌کننده و انقلابی تبدیل شد، چون نخستین خودرویی بود که با پیشرانه ۸ سیلندر، در دسترس قشر متوسط جامعه قرار گرفت. تا پیش از آن، موتورهای ۸ سیلندر تنها در خودروهای لوکس و گران‌قیمت به کار می‌رفتند. در آن زمان فورد دچار تضادها و مشکلات داخلی شده بود و همین موضوع باعث شد تا پیشرانه ۸ سیلندر Flathead  در مدل ۱۸ از جنبه‌های مختلف مثل مصرف سوخت بالا، پیستون‌های ناقص و گرم‌شدن بیش از حد موتور مورد انتقاد قرار گیرد. بااین‌حال، موتور جدید بسیار قوی‌تر از مدل ۴ سیلندر عمل می‌کرد و باگذشت زمان بهتر و قوی‌تر شد. پس از جنگ جهانی دوم، این ماشین در صحنه‌های تعقیب و گریز فیلم‌های اکشن ایفای نقش کرد و موجبات تولد ورزش نوپای مسابقه مرگ را فراهم آورد.

فورد تاندربرد سوپر شارژ محصول سال ۱۹۵۷

در سال ۱۹۵۵، تاندربرد با یک تأخیر دوساله به‌عنوان رقیب اصلی شورولت کوروت وارد بازار شد. کوروت در ابتدای عرضه فروش ناامیدکننده‌ای داشت، ولی زمانی که فروش تاندربرد آغاز شد، شورولت خودروی دو درب خود را فیس لیفت کرد و یک پیشرانه ۸ سیلندر قدرتمند را در زیر کاپوت نسخه‌های جدید قرارداد. به همین خاطر، تاندربرد اسپرت دودرب نیز با پیشرانه ۸ سیلندر Y Block به عرضه درآمد و در همان سال نخست توانست به فروش تقریباً ۴۰ برابر بیشتر از کوروت دست پیدا کند (۱۶ هزار به ۷۰۰). اما رقابت بین این دو خودرو به سطح بالاتری ارتقا یافت. در سال ۱۹۵۷، شورولت موتور ۸ سیلندر بزرگ‌تری را برای کوروت در نظر گرفت که به فناوری تزریق سوخت مکانیکی مجهز بود. متعاقباً فورد نیز آپشن پکستون سوپر شارژ را به پیشرانه Y Block اضافه کرد. با اینکه موتور کوروت قدرت قابل‌توجهی داشت، اما القای اجباری ناشی از فناوری سوپر شارژ باعث شد قدرت موتور فورد به ۳۴۰ اسب بخار برسد. بدین‌وسیله، تاندربرد در سال سوم نیز توانست فروش کوروت را سرکوب کرده و از رقیب هم‌وطن خود پیشی بگیرد (۲۱۰۰۰ به ۶۳۰۰).

فورد تاندربولت محصول سال ۱۹۶۴

اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ میلادی، محبوبیت مسابقات درگ در آمریکا به اوج خود رسیده بود. سه کارخانه بزرگ این کشور، یعنی فورد، کرایسلر و جنرال‌موتور، هر سه حامی تیم‌هایی شدند که مستقیماً در کلاس سوپر استوک (Super Stock) بودند. این خودروهای مسابقه‌ای با پشتیبانی کارخانه‌ای همانند ابزار بازاریابی عمل می‌کردند. ماشین‌هایی که در رقابت پیروز می‌شدند، روز بعد به فروش می‌رفتند. همین موضوع خودروسازان را ترغیب به ساخت ماشین‌های مسابقه‌ای جذاب و جالب کرد، آن‌هم در رنج قیمتی که با بودجه مشتریان معمولی تناسب داشت. پس از سال ۱۹۶۲، جنرال موتورز از حمایت خود دست کشید و فورد و کرایسلر را در مقابل هم قرارداد. فورد دارای موتور قدرتمند FE روی خودروهای بزرگ و سنگین گلکسی بود، درحالی‌که خودروهای موپار سبک‌وزن و کوچک از پیشرانه‌های Max Wedge کرایسلر استفاده می‌کردند. در سال ۱۹۶۴، فورد تصمیم گرفت برای ساخت ۱۰۰ دستگاه خودرو سایز متوسط Fairlane با شرکت دیربورن استیل تیونینگ همکاری کند. فیرلین وزن کمتری نسبت به گلکسی داشت و از نسخه بزرگ‌تر موتور FE با حجم تقریباً ۷ لیتر استفاده می‌کرد. در هر جای ممکن، فایبرگلاس و آلومینیوم جایگزین فولاد شد و سیستم تعلیق جهت تناسب با بلوک بزرگ FE اصلاح یافت. تجهیزات اضافی همچون گرم‌کن و رادیو نیز از خودرو حذف شدند تا وزن ماشین پایین باقی بماند. ماحصل این تغییرات، یک وسیله نقلیه مجاز برای تردد در خیابان‌ها شد که کاربرد چندان خاصی در جاده نداشت. بااین‌حال به‌عنوان یک خودروی درگ، فیرلین با موتور ۶.۹۹ لیتری خود در مسابقات فصل ۱۹۶۴ شرکت کرد و توانست خودروهای کرایسلر مجهز به موتور مکس‌وج ۶.۹۷ لیتری را شکست دهد.

فورد F-100/ F-150 دنت‌ساید

با اینکه تمام پیکاپ‌های فورد شایسته ورود به لیست محصولات متحول‌کننده صنعت خودروسازی جهان هستند، ولی قهرمان آن‌ها از لحاظ محبوبیت، نسل ششم سری F100 است که به‌خاطر خط بدنه کشیده و تورفته، به آن dent Side گفته می‌شود. پیکاپ F100 به همراه رقبای شورولتی خودبین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۹ بیشترین سهم فروش را در بازار آمریکا داشتند. فورد برای نسل ششم، بهبودهای قابل‌توجهی را به سری F اعمال کرد و این خودرو را از لحاظ زنگ‌زدگی و ایمنی سرنشینان ارتقا بخشید. فناوری‌های ضد زنگ‌زدگی بیشتری در تولید پیکاپ مورداستفاده قرار گرفت که از جمله آن‌ها می‌توان به کاربرد ورقه‌های گالوانیزه در بدنه اشاره کرد. باک بنزین از پشت صندلی‌های ردیف عقب به زیر ماشین منتقل شد و صندوق‌عقب فضای بیشتری برای حمل بار پیدا کرد. پیکاپ فورد F100 با پیشرانه‌های ۶ سیلندر و ۸ سیلندر در دسترس مشتریان قرار داشت. مدل F150 با بدنه محکم‌تر در سال ۱۹۷۵ به بازار معرفی شد و در نهایت به طور کامل جای برادر بزرگ‌تر خود را گرفت و F100 را از روی خط تولید پایین کشید.

فورد فاکس بادی ماستنگ

نسل سوم فورد ماستنگ در اواخر سال ۱۹۷۸ وارد بازار شد و خیلی سریع به محبوبیت و فروش بالادست پیدا کرد. این خودرو بر اساس پلتفرم جدید Fox ساخته شده و علاوه بر جثه جمع‌وجور و وزن پایین، پذیرای موتورهای متعدد ۴ الی ۸ سیلندر در زیر کاپوت خود بود. ماستنگ فاکس بادی به دلیل انتقال حس خوشایند نوستالژی دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی و همین‌طور پلتفرم عالی سازگار با مسابقات درگ، روزبه‌روز ارزشمندتر شده و کلکسیونرها را به دنبال خود می‌کشاند. این ماشین در سال ۱۹۸۳ و همین‌طور سال ۱۹۸۷ فیس لیفت شد. محصول سال ۱۹۸۷ بسیار مورد استقبال مشتریان قرار گرفت. این خودرو به موتور ۸ سیلندر ۵ لیتری بود و به دلیل بهبود تزریق سوخت و استفاده از میل بادامک غلتکی هیدرولیک، قدرت فراوانی تولید می‌کرد. مدل‌های توربوشارژ Turbo GT و SVO از دیگر مدل‌های محبوب نسل سوم هستند که شامل موتور ۲.۳ لیتری ۴ سیلندر می‌شوند. بیش از ۲.۵ میلیون ماستنگ نسل سوم در بازه زمانی ۱۴ سال به فروش رسید.

فورد فیرلین اسکای‌لاینر محصول سال ۱۹۵۷

سال ۱۹۵۷ سالی عالی برای شرکت فورد بود. برای نخستین‌بار از سال ۱۹۳۷، فورد توانست به فروش بیشتری نسبت به شورولت دست پیدا کند. بر خلاف شورولت، فورد در سال ۱۹۵۷ حرکت جسورانه‌ای انجام داد و طراحی ماشین‌های خود را بزرگ‌تر و تهاجمی‌تر کرد. قمار فورد به نتیجه رسید و محصولات فورد به طور شگفت‌انگیزی مورد استقبال خریداران قرار گرفتند. این موفقیت باعث شد که در کمتر از یک سال، خودروهای X-frame ‌ جنرال موتورز نیز وارد بازار شوند. یکی از جذاب‌ترین نسخه‌های فول سایز فورد در سال ۱۹۵۷، Fairlane Skyliner است. اسکای لاینر نخستین خودروی کانورتیبل هاردتاپ بود که به تولید انبوه رسید. سقف فلزی این ماشین به‌وسیله موتورهای الکتریکی به سمت عقب جمع می‌شد و فضای قابل‌توجهی از صندوق‌عقب را می‌گرفت. اسکای لاینر به همین خاطر به فروش مورد انتظار دست پیدا نکرد، ولی به یک گزینه عالی برای کلکسیونرها تبدیل شد. سیستم جمع‌کننده الکتریکی سقف هرچند پیچیده، ولی قابل‌اطمینان و مقاوم بود، البته در صورت خرابی هزینه سنگینی روی دست مالک می‌گذاشت. اسکای لاینر تا سال ۱۹۵۹ در بازار ماند و سپس از خط تولید خارج شد. این ماشین نماد ایده‌های جسورانه فورد است که برای دو دهه، شورولت را در جایگاه پایین‌تر از خود نگاه داشت.

فورد تورینو تالادگا محصول سال ۱۹۶۹

در دهه ۶۰ میلادی خودروهای اسپرت محبوبیت بسیاری داشتند. فورد به‌محض ورود به جنگ سوپر استوک در اوایل این دهه، وادار شد با ماشین‌های ناسکار نیز رقابت کند. کرایسلر موتور قدرتمند ۴۲۶ همی را سال‌ها قبل وارد بازار کرده بود و نسبت به خودروسازان دیگر برتری داشت. بااین‌حال، فورد به موتور 429 Boss خود بسیار مطمئن بود و آن را رقیب شایسته‌ای برای ۴۲۶ همی می‌دانست. فورد همچنین به طور خاص روی آئرودینامیک تمرکز کرد و این‌گونه بود که در سال ۱۹۶۹، فورد با اعمال تغییراتی روی تورینو، نسخه تالادگا را به وجود آورد. نمای جلوی تالادگا تا حدودی با مدل اصلی فرق دارد. این ماشین به طور سخت‌گیرانه در تونل‌های بادی مورد آزمایش قرار گرفت تا اقدامات لازم برای به حداکثر رساندن آئرودینامیک در سرعت بالا انجام شود. تورینو تالادگا همچنین مرکز ثقل و ضریب درگ بهتری در مقایسه با مدل اصلی داشت. طبق قوانین ناسکار، فورد می‌بایست حداقل ۵۰۰ دستگاه تورینو تالادگا بسازد. هرچند فورد ۷۵۰ نمونه از این خودروی اسپرت را ساخت و ظاهراً برای تولید هر یک، چندین هزار دلار ضرر کرد. البته بر خلاف تورینوهای ناسکار، هیچ‌یک از ماشین‌های عرضه‌شده در بازار به موتور باس ۴۲۹ مجهز نبودند و در عوض از پیشرانه ۴۲۸ سوپر کبرا جت استفاده می‌کردند که نسخه اصلاح یافته‌ای از بلوک بزرگ FE بود.

مرکوری کوگار GT-E 427 محصول سال ۱۹۶۸

مرکوری کوگار به‌عنوان نسخه برتری نسبت به فورد ماستنگ در سال ۱۹۶۷ وارد بازار شد. کوگار خودرویی جذاب و خوش‌ساخت بود، ولی به‌عنوان یک خودروی پرفورمنس در جایگاه پایین‌تری نسبت به ماستنگ قرار گرفت. بااین‌حال مرکوری برای مدل ۱۹۶۸ پکیج GT-E 427 را برای کوگار عرضه کرد که باعث تغییر بازی شد. این پکیج دارای موتور قدرتمند و افسانه‌ای 427 FE بود و مشتریان تنها در مدت‌زمان کوتاهی توانستند با خرید کوگار، از قدرت این موتور بهره‌مند شوند. در مقایسه با پیشرانه 428 FE شلبی GT500 ماستنگ که قادر به تولید ۳۵۵ اسب بخار بود، موتور کوگار GT-E می‌توانست ۳۹۰ اسب بخار قدرت تولید کند. کمتر از ۳۶۰ دستگاه از این خودرو با موتور ۴۲۷ در بازار عرضه شد و مدل‌های بعدی در ماه مه سال ۱۹۶۸ به پیشرانه ۴۲۸ تنزل پیدا کردند؛ بنابراین کوگار GT-E 427 نه‌تنها یک خودروی کمیاب برای کلکسیونرها به‌حساب می‌آید، بلکه آواز قویی بود برای یک پیشرانه افسانه‌ای که در سینه مدل‌هایی همچون شلبی کبرا، فورد تاندربرد و فورد GT40 می‌تپید.

فورد موستانگ K Code محصول سال ۱۹۶۴

معرفی ماستنگ در اواسط سال ۱۹۶۴ باعث ایجاد تحولی بزرگ در بازار خودرو آمریکا شد و چرخشی هیجان‌انگیز را در بازار نوپای خودروهای عضلانی ایجاد کرد. بازار نوپای خودروهای عضلانی باعرضه پونتیاک GTO در اوایل همان سال شکل‌گرفته بود و ماستنگ، زیرمجموعه پونی کارها را به وجود آورد. در چند هفته ابتدایی عرضه، پلیموث باراکودا با موتور ۴.۵ لیتری ۸ سیلندر در جایگاه بالاتر فروش قرار داشت، ولی هواداران این خودرو به‌یک‌باره خاموش شدند و ماستنگ از باراکودا پیشی گرفت. فورد ماستنگ بر اساس پلتفرم فالکون ساخته شده و با ادغام طراحی جذاب اروپایی و پرفورمنس موتور ۸ سیلندر و همین‌طور بازاریابی عالی به‌وسیله آگهی و تلویزیون، توانست به فروش قابل‌ملاحظه‌ای دست پیدا کند. خریداران ماستنگ که به دنبال حداکثر پرفورمنس بودند، به سراغ نسخه K code رفتند که قوای محرکه خود را از موتور ۴.۷ لیتری ۸ سیلندر Hi-Po دریافت می‌کرد. این موتور با میل بادامک تهاجمی، جریان القایی آزاد و تراکم بالا نزدیک به ۲۷۱ اسب بخار قدرت داشت. پکیج K Code یکی از گران‌ترین و همین‌طور نادرترین پکیج‌های ماستنگ به‌حساب می‌آید.

مرکوری سوپر مارودر R Code محصول سال ۱۹۶۴

سوپر مارودر مرکوری، خاتمه‌دهنده لیست خودروهای کلاسیک فورد است که باعث تحول در صنعت خودروسازی جهان شدند. باهدف ماندگاری در رقابت‌های ناسکار، فورد در طی سال ۱۹۶۳ به سراغ خودروهای سایز بزرگ مرکوری و فورد رفت و آن‌ها را به‌روزرسانی کرد. مدتی بعد، فورد از کاربرد موتور بزرگ و قدرتمند ۶.۶ لیتری FE دست کشید و در عوض پیشرانه افسانه‌ای 427 FE را به بازار معرفی کرد. با اینکه گلکسی‌های R Code مجهز به این موتور ۴۲۵ اسب بخاری توجه بسیاری را به خود جلب می‌کردند، ولی واحد مرکوری نسخه انحصاری خود را ساخت و سوپر مارودر را به بازار عرضه کرد. سوپر مارودر از همان طراحی فست‌بک خودروی گلکسی تبعیت می‌کرد و دارای همان پیشرانه بود، ولی نسبت به همتایان فوردی خود، شامل کابین لوکس‌تر و ویژگی‌های پیشرفته و استاندارد بیشتری بود. البته در مقایسه با گلکسی‌های مجهز به موتور ۴۲۷، مرکوری مارودر یک خودروی بسیار کمیاب شمرده می‌شود. در سال ۱۹۶۴ فورد حدود ۳۱۰۰ دستگاه گلکسی R Code و در مقابل، مرکوری تنها ۴۲ دستگاه مارودر تولید و روانه بازار کرد. نسخه R Code مرکوری مارودر به‌عنوان یکی از بهترین محصولات پرفورمنس مرکوری فورد شناخته می‌شود.