مقدمه
بسیاری افراد بر این عقیدهاند که هنری فورد، به دلیل راهاندازی خط تولید انبوه و تداوم میراث خود در نام محصولات، نخستین خودروساز آمریکایی است. اما در واقعیت، برادران اسپرینگ فیلد در سال ۱۸۹۳ شرکت دوریا موتور واگن را در ماساچوست راهاندازی کرده و به نخستین شرکت سازنده و فروشنده خودروهای درونسوز به عموم مردم تبدیل شدند. محصول این شرکت با موتور ۱ سیلندر ۴ اسب بخاری، فاقد غربیلک فرمان، ترمز و سیستم تعلیق بود، هرچند که در همان سال اول ۱۰ دستگاه از آن به فروش رسید.
از آن زمان به بعد، صدها شرکت خودروساز در سراسر جهان شروع به کار کردند و بسیاری از آنها خیلی سریع از خاطرهها محو شدند. بهغیراز شرکت تاکر تورپدو که به دلیل سیاستهای کثیف از دور خارج شد، بعضی از خودروسازان به دلیل ظاهر زشت و کیفیت پایین محصولات نتوانستند در بازار باقی بمانند. البته در سمت دیگر ماجرا، خودروسازان شایستهای قرار دارند که باعرضه محصولات جذاب و کاربردی، تا چندین دهه پرچم خود را برافراشته نگاهداشته بودند. در این مقاله شما را با ده خودروی فوقالعاده از شرکتهایی آشنا میکنیم که دیگر وجود ندارند.
مدل ۱۹۷۰ مرکوری Cougar Eliminator
شرکت فورد در سال ۱۹۳۹ واحد مرکوری (Mercury) را به ریاست ادسل فورد به وجود آورد. این برند مابین لینکلن گرانقیمت و فورد اقتصادی قرار داشت. اگرچه مدلهایی همچون مونتری، تورنپایک کروزر و کولونی پارک جزو محصولات پرفروش برند آمریکایی بهحساب میآیند، ولی کوگار الیمیناتور یکی از خودروهای منحصربهفرد واحد مرکوری است که بر پایه موستانگ ساخته شده، ولی مشخصات لوکس بیشتری دارد. کوگار الیمیناتور در سال ۱۹۶۷ توانست به خودرو سال برگزیده مجله Motortrend تبدیل شود. مدل ۱۹۷۰ این ماشین به پیشرانه ۸ سیلندر Boss 302 مجهز بود که ۲۹۰ اسب بخار قدرت آزاد میکرد. با نصب پکیج ۴۲۸ کبرا جت، قدرت و گشتاور موتور به ترتیب به ۳۳۵ اسب بخار و ۶۰۳ نیوتن متر میرسید. برند مرکوری به دلیل کاهش چشمگیر فروش محصولات در نهایت در سال ۲۰۱۱ کنار گذاشته شد.
مدل ۲۰۰۸ ساب 9 7X Aero
شرکت سوئدی ساب اتومبیل (Saab Automobile) در سال ۱۹۴۵ و باهدف تولید خودروهای عجیب ولی قابلاطمینان راهاندازی شد. بهعنوان یکی از خلاقترین شرکتهای خودروساز، ساب ویژگیهای ایمنی و پرفورمنس متعددی را به وجود آورده که از جمله آنها میتوان به کمربند ایمنی استاندارد، لنت ترمز فاقد آزبست و گرمکن صندلی اشاره کرد. بااینحال افول ساب در سال ۱۹۸۹ آغاز شد. جنرالموتور در این سال، ساب را خرید و مدتی بعد آن را فروخت. نام ساب برای مدت کوتاهی روی یک خودرو برقی متعلق به شرکت NEVS قرار گرفت و در نهایت در سال ۲۰۱۶ از بین رفت. یکی از جذابترین محصولات ساب، شاسیبلند 9 7X بود که از موتور ۸ سیلندر استفاده میکرد. در سال ۲۰۰۸ تریم آئرو این ماشین به بازار عرضه شد که پیشرانه ۶ لیتری ۸ سیلندر آن میتوانست ۳۹۰ اسب بخار قدرت و ۵۳۵ نیوتن متر گشتاور تولید کند. به گفته مجله Car and Driver، ساب 9 7X Aero جایگاه بالاتری نسبت به شورولت تریلبلیزر SS داشت.
مدل ۱۹۶۸ اینترنشنال هاروستر Scout 800A
شرکت اینترنشنال هاروستر (International Harvester) شهرت بسیاری در ساخت تراکتورها و تجهیزات کشاورزی داشت، ولی در سال ۱۹۰۲ تصمیم گرفت به عرصه تولید خودروهای جادهای نیز ورود کند. اگرچه پیکاپها و شاسیبلندهای این برند از دهه ۵۰ الی ۸۰ میلادی فروش قابلقبولی داشتند، ولی این شرکت همیشه با مشکلات مالی دستوپنجه نرم میکرد. پس از فروش بخش عمدهای از داراییهای خود، از جمله نام، IH در سال ۱۹۸۵ به Navistar تبدیل شد و تنها به تولید کامیونهای تجاری ادامه داد. اینترنشنال هاروستر در طول فعالیت سیساله خود محصولات جذابی را روانه بازار کرد. اکثر خودروهای این شرکت، آفرودهای محکم و قابلاطمینان بودند. بهترین نمونه آنها، مدل Travelell با سیستم انتقال قدرت چهارچرخ محرک است که در سال ۱۹۵۳ در دسترس مشتریان قرار گرفت. بااینحال، یکی از منحصربهفردترین محصولات IH اسکات نام دارد که از سال ۱۹۶۱ الی ۱۹۸۰ روی خط تولید قرار داشت. بهترین نسخه این ماشین، 800A محصول سال ۱۹۶۸ است که به موتور ۸ سیلندر 302ci مجهز بود و هر چهارچرخ آن با نیروی تولیدی موتور شروع به حرکت میکردند.
مدل ۱۹۷۱ جنسن Interceptor MkII
الان و ریچارد جنسن در سال ۱۹۲۱ شرکت جنسن (Jensen) را جهت تولید خودروهای اسپرت و تجاری راهاندازی کردند. در سال ۱۹۳۴ اتفاق مهمی برای این شرکت بریتانیایی افتاد. بازیگر معروفی به نام کلارک گمبل خودرویی را از آنها خریداری کرد و این موضوع منجر به سرمایهگذاری مشترک با فورد آمریکایی و رسیدن به شهرت بینالمللی شد. بااینوجود، مشکلات مالی جنسن در سال ۱۹۷۶ شدت یافت و عرضه محصولات شرکت به طور قابلتوجهی کاهش پیدا کرد. پس از تلاشهای ناموفق برای احیای برند، جنسن در نهایت در سال ۲۰۱۱ به خاطرهها پیوست. بدون شک جذابترین محصول جنسن، اینترسپتور نام دارد که از حدود ۱۰ سال روی خط تولید قرار داشت. مدل ۱۹۷۱ اینترسپتور MkII با تمرکز روی سرعت و رانندگی طولانیمدت ساخته شد و به موتور ۸ سیلندر 440ci کرایسلر مجهز بود که با ۳۵۰ اسب بخار قدرت، شتاب صفر تا صد را در مدتزمان ۶ ثانیه مدیریت میکرد.
مدل ۱۹۶۸ اولدزموبیل 4-4-2 Hurst/ Olds
شرکت Olds Motor Vehicle در سال ۱۸۹۷ توسط رانسوم ایاولدز تأسیس شد. این شرکت برای مدت طولانی عنوان پرفروشترین برند آمریکایی را به خود اختصاص داده بود. در سال ۱۹۰۸، جنرالموتور مالکیت اولدزموبیل را در اختیار گرفت و آن را به واحد تولید خودروهای سطح متوسط تبدیل کرد. از آن زمان به بعد، اولدزموبیل مشغول ساخت مدلهایی شد که به ماشینهای پدربزرگ معروف بودند، هرچند که طرفداران بسیاری بین دهههای ۶۰ الی ۷۰ میلادی داشتند. بااینحال دوران خوش اولدزموبیل هم به پایان رسید و جنرال موتورز هر چه تلاش کرد نتوانست این برند را سرپا نگه دارد. در نهایت در سال ۲۰۰۴ اولدزموبیل نیز از میدان خارج شد. برند آمریکایی در طول فعالیت خود یکی از خشنترین ماسلکارهای دوران کلاسیک را به وجود آورد. پکیج اولدزموبیل ۴-۴-۲ در سال ۱۹۶۴ به خودروی کوتلاس اضافه شد و در سال ۱۹۶۸ بهعنوان یک مدل مجزا به تولید رسید. در همان سال، پکیج Hurst/ Olds به خودروی اولدزموبیل ۴-۴-۲ افزوده شد و نتیجه آن یک خودروی شگفتانگیز بود که قدرت موتور ۸ سیلندر آن به ۳۹۰ اسب بخار میرسید. اگر درباره نام ۴-۴-۲ کنجکاو هستید، بد نیست بدانید که عدد ۴ اول به کاربراتور چهار بشکهای، عدد ۴ دوم به گیربکس چهارسرعته دستی و عدد ۲ به سیستم اگزوز دوگانه اشاره میکند.
مدل ۱۹۷۲ هولدن HQ Monaro GTS 350
هولدن (Holden) در سال ۱۹۰۵ بهعنوان تعمیرکار لوازم داخلی خودرو فعالیت خود را آغاز کرد و در نهایت با حضور جنرالموتور به تولیدکننده خودرو در استرالیا و نیوزلند تبدیل شد. اگرچه اکثر محصولات این شرکت کپی استرالیایی خودروهای GM بودند، ولی چند مدل انحصاری هولدن نیز در بین آنها یافت میشود. علیرغم فروش بیش از ۷ میلیون دستگاه خودرو در طول سالها فعالیت، شرکت هولدن در پی کنار گیری جنرالموتور در ساخت ماشینهای راست فرمان، در نهایت در سال ۲۰۲۰ تعطیل شد. مجموعه HQ جزو خودروهای انحصاری هولدن بود که از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۴ به عرضه بازار درآمد. این مجموعه حاوی کلاسهای مختلف خودرویی بود و در بین آنها، کوپه اچکیو مونارو GTS 350 محصول سال ۱۹۷۲ جذابترین محصول هولدن بهحساب میآید. به لطف پیشرانه ۸ سیلندر 350ci شورولت و گیربکس چهار سرعته، مونارو جیتیاس ۳۵۰ توانست به یکی از پرسرعتترین ماسلکارهای استرالیا تبدیل شود.
مدل ۱۹۶۹ پونتیاک GTO Judge
در سال ۱۹۰۷، ادوارد مورفی شرکت خودروسازی اوکلند را در پونتیاک میشیگان تأسیس کرد. این شرکت چند سال بعد توسط جنرال موتورز خریداری شد. محبوبترین خودروی این واحد، پونتیاک سری ۶-۲۷ بود و در سال ۱۹۳۱، نام اوکلند جای خود را به پونتیاک داد. پونتیاک عمدتاً بهعنوان برند درجه دوم فعالیت میکرد و در جایگاهی بالاتر از شورولت، ولی پایینتر از اولدزموبیل، بیوک و کادیلاک قرار داشت. بااینوجود به دنبال رکود بزرگ آمریکا در سال ۲۰۰۸، اکثر شرکتهای خودروسازی از جمله جنرالموتور مجبور به تعطیلی برخی واحدها شدند و بدین ترتیب پونتیاک در سال ۲۰۱۰ از میدان خارج شد. مطمئناً این پایان غمانگیزی برای شرکتی بود که تاریخچه غنی در صنعت خودروسازی داشت و ماشینهای عضلانی را به بازار معرفی کرد. در سال ۱۹۶۴، جان دلورن رئیس وقت پونتیاک تصمیم گرفت با نصب پکیج GTO روی یک خودروی ۸ سیلندر ۶.۵ لیتری، آن را آماده رقابت در مسابقات لمانز کند. این خودرو به چنان موفقیتی رسید که پکیج GTO به یک مدلل مستقل تبدیل شد. جیتیاو در نسل دوم به موتور قدرتمندتری مجهز شد و در سال ۱۹۶۹، GTO Judge به عرضه درآمد. این ماشین به موتور Ram Air IV مجهز بود و با ۳۷۰ اسب بخار قدرت و ۶۰۳ نیوتن متر گشتاور در جاده میتازاند.
مدل ۱۹۷۲ دتوماسو Pantera L
اگر شرکت فرانسوی رنو را همچون موسیقی آسانسور در نظر بگیریم، دتوماسوی ایتالیایی سبک هویمتال را به تصویر میکشد. در حقیقت گروه متال تگزاسی پانترا، نام خود را از مدل Pantera L دتوماسو قرض کرده است. شرکت خودروسازی دتوماسو در سال ۱۹۵۹ توسط آلخاندرو دی توماسو تأسیس شد و در سال ۱۹۷۱ تحت مالکیت فورد درآمد. هرچند با مرگ بنیانگذار در سال ۲۰۰۳، فعالیت برند دتوماسو نیز به پایان رسید. البته از سال ۲۰۰۳ به بعد تلاشهای بسیاری برای احیای برند صورت گرفت، ولی هیچیک به سرانجام خاصی نرسید. جذابترین محصول دتوماسو در سال ۱۹۷۱ و با نام پانترا در طول فعالیت این شرکت تحت مالکیت فورد به عرضه درآمد. مدل ارتقا یافته و لوکس این محصول نیز در سال ۱۹۷۲ با نام پانترا L روانه بازار شد که علاوه بر ظاهر جذابتر، به موتور ۵.۸ لیتری ۸ سیلندر با ۳۳۰ اسب بخار قدرت و ۴۵۳ نیوتن متر گشتاور مجهز بود. پانترا تا سال ۱۹۹۲ روی خط تولید قرار داشت، ولی در طول این چند سال، تنها ۷۲۶۰ دستگاه از این خودرو ساخته شد و به فروش رسید.
مدل ۱۹۷۰ ایامسی Rebel Machine
شرکت آمریکن موتورز (AMC) به نحوی پیچیده و با ادغام بین شرکتهای نش، کیسر موتورز، پاکارد، استودبیکر و ویلیز اورلند موتورز و همچنین سرمایهگذاری پدر میت رومنی (سناتور ایالات متحده) بنیانگذاری شد. نابودی این شرکت نیز به همین اندازه پیچیده و ماحصل اتفاقاتی همچون خرید رنو، ترور ژرژ بسه (رئیس رنو) توسط افراطگرایان چپ، و خرید نهایی توسط کرایسلر بود که تنها به برند جیپ چشم داشت. با تمام این اوصاف، AMC آخرین شرکت آمریکایی بزرگی بود که در تولید محصولات فوقالعاده، با جنرال موتورز رقابت میکرد. البته در کارنامه اعمال ایامسی، تولید دو نمونه از زشتترین خودروهای جهان، یعنی پیسر و گرملین نیز دیده میشود، ولی از طرف دیگر، برخی از جذابترین ماسلکارهای عصر کلاسیک، یعنی جاولین و AMX نیز متعلق به AMC هستند. بااینوجود، گل سرسبد محصولات شرکت آمریکایی، مدل ۱۹۷۰ ربل به نام The Machine است. این ماشین میهنپرستانه با رنگآمیزی قرمز، آبی و سفید در زیر کاپوت خود به موتور ۸ سیلندر ۶.۳ لیتری مجهز بود و ۳۴۰ اسب بخار قدرت و ۵۸۳ نیوتن متر گشتاور آزاد میکرد. این ماشین در عرض ۶.۳ ثانیه از صفر بهسرعت صد کیلومتر بر ساعت میرسید.
مدل ۱۹۶۹ پلیموث Baracuda
والتر پی کرایسلر در اوایل دهه ۱۹۲۰ میلادی، شرکت خودروسازی مکسول چالمرز را خرید و در نهایت آن را به واحد پلیموث شرکت کرایسلر تبدیل کرد. مکسول چالمرز در ابتدا قرار بود با نام Pentastar فعالیت خود را بهعنوان واحد تولیدکننده خودروهای اقتصادی کرایسلر آغاز کند، ولی زیر چتر کرایسلر توانست برخی از بهترین، شیکترین و باپرستیژترین خودروهای بازار در تمام ادوار را به تولید برساند. پس از گذشت دوران طلایی بین دهههای ۶۰ و ۷۰، پلیموث به برند سطح پایین نزول پیدا کرد و محصولات ارزانقیمتی را ساخت که چندان به مذاق مشتریان آمریکایی خوش نمیآمد. حتی مدلی همچون پراولر نیز نتوانست پلیموث را از نابودی نجات دهد و این برند در نهایت در سال ۲۰۰۱ برای همیشه از میدان خارج شد.
پلیموث در دوره طلایی خود، محصولات جذابی مثل GTX، داستر، رود رانر و سوپربرد را روانه بازار کرد. بااینحال هیچیک از این خودروها بهپای باراکودا نمیرسند. باراکودا در سال ۱۹۶۴ در کالبد یک پونیکار کوپه فستبک ظاهر شد، ولی نسل دوم آن به قالب یک ماسلکار مسابقهای درآمد. مدل ۱۹۶۹ باراکودا به موتور ۸ سیلندر ۷.۲ لیتری سوپر کماندو مجهز بود که ۳۹۰ اسب بخار قدرت و ۶۶۴ نیوتن متر گشتاور داشت و لقب سریعترین پلیموث در تمام ادوار را به دوش میکشید. مدل ۱۹۶۹ پلیموث باراکودا نهتنها یکی از بهترین خودروهای عضلانی در طول تاریخ بهحساب میآید، بلکه بهترین خودرویی است که توسط شرکت حذف شده، ساخته شده است.
دیدگاهتان را بنویسید