مقدمه
هیچ حسی بهتر جولان با یک خودروی کانورتیبل در جاده باز نیست، البته به شرطی که هوا مساعد باشد. خودروها در ابتدای خلقت بر پایه کالسکه‌ها ساخته شدند، سقف نداشتند و گاهی اوقات حتی فاقد درب یا شیشه جلو بودند. زمانی که خودروسازان تصمیم گرفتند ماشین‌ها را سقف‌دار کنند، لذت رانندگی در هوای باز از راننده و سرنشینان گرفته شد. به‌طورقطع نمی‌توان گفت که چه کسی در ابتدا ماشین کانورتیبل را طراحی کرد، اما مدل ۱۹۳۹ پژو ۴۰۱ دارای سقفی بود که به‌وسیله یک موتوربرقی به سمت عقب جمع می‌شد؛ بنابراین می‌توان گفت پژو ۴۰۱ نخستین کوپه کابریولت در تاریخ است. تقریباً در همان زمان، پلیموث محصولی را معرفی کرد که سقف آن به‌وسیله سیلندرهای خلاء پایین می‌آمد و توانست ۵۹۶۷ دستگاه از این خودرو کانورتیبل دو درب را به فروش برساند.
شاید راز اولین مخترع خودروی کانورتیبل هرگز آشکار نشود، ولی هیچ‌چیز نمی‌تواند محبوبیت بی‌حدوحصر این ماشین‌ها را از بین ببرد. خودروهای کانورتیبل سمبل استقلال هستند و زمانی که سقف آن‌ها برداشته می‌شود، مفهوم آزادی را به تصویر می‌کشند. در این مقاله شما را با بهترین خودروهای کانورتیبل در تمام ادوار آشنا می‌کنیم.
مدل ۱۹۷۰ پلیموث HEMI ‘Coda
پلیموث همی باراکودا محصول سال ۱۹۷۰ یکی از بهترین ماسل‌کارهای ساخته‌شده در طول تاریخ است؛ بنابراین جای تعجب ندارد که با برداشت سقف نیز یکی از بهترین کانورتیبل‌های موجود در تمام ادوار حاصل شود. باراکودا همچنین یکی از کمیاب‌ترین خودروهای موجود در بازار است، چون تنها ۱۵ دستگاه از این خودرو با موتور همی ۴۲۶ در سال ۱۹۷۰ ساخته شد. البته کانورتیبل‌های عضلانی کلاسیک بسیاری وجود دارند که در تعداد محدود ساخته شده‌اند، مثل مدل ۱۹۶۹ همی کورونت R/T و یا مدل ۱۹۷۱ پونتیاک جی‌تی‌او Judge 455. شاید در آن زمان، افراد چندانی مایل نبودند تا در هنگام رانندگی با سرعت بالای صد کیلومتر بر ساعت، چهره خود را در برابر باد قرار دهند. بااین‌وجود بخشی از هیجان رانندگی با یک خودروی کانورتیبل، حس‌کردن سرعت روی پوست در حین عبور از خطوط قرمز است. درهرصورت، پیشرانه ۸ سیلندر پلیموث همی باراکودا قادر به تولید ۴۲۵ اسب بخار قدرت و ۶۶۴ نیوتن متر گشتاور بود. حداکثر سرعت ۱۸۸ کیلومتر بر ساعت و شتاب صفر تا صد ۵.۷ ثانیه‌ای از دیگر ویژگی‌های این ماشین به‌حساب می‌آیند.
مدل ۱۹۷۶ کادیلاک الدورادو Fleetwood
اکثر کانورتیبل‌ها جزو خودروهای اسپرتی به‌حساب می‌آیند که آماده شکافت هوا در جاده هستند. ولی کانورتیبل‌های کادیلاک و لینکلن با تمرکز روی ظاهر جذاب و سرعت نه‌چندان بالا طراحی شده‌اند. تقریباً تمام کانورتیبل‌های کادیلاک شامل این دو ویژگی، یعنی زیبایی و سرعت پایین می‌شوند، اما مدل ۱۹۷۶ الدورادو یک خودروی بسیار خاص است، چون قرار بود آخرین کانورتیبل شرکت آمریکایی باشد. به بیان بهتر، کادیلاک نسخه ۱۹۷۶ الدورادو را به‌عنوان آخرین کانورتیبل آمریکایی روانه بازار کرد و به همین بهانه ۱۴ هزار دستگاه از آن را به فروش رساند. بسیاری از مشتریان، باهدف سرمایه‌گذاری اقدام به خرید الدورادو کرده بودند و زمانی که کادیلاک در سال ۱۹۸۴ نسخه جدیدتری از این ماشین را به عرضه درآورد، از شرکت شکایت کردند. مدل ۱۹۷۶ الدورادو فلیت‌وود به پیشرانه ۸ سیلندر با ۱۹۰ اسب بخار قدرت و ۴۸۸ نیوتن متر گشتاور و همین‌طور گیربکس ۳سرعته اتوماتیک مجهز است. این ماشین شتاب‌گیری صفر تا صد را در مدت‌زمان ۱۲.۷ ثانیه مدیریت کرده و سرعت آن از ۱۷۷ کیلومتر بر ساعت فراتر نمی‌رفت.
مدل ۱۹۸۵ فراری 308 GT Quattrovalvole
تمام مدل‌های فراری به‌ویژه مدل‌های کانورتیبل، جزو خودروهای شگفت‌انگیز و فوق‌العاده در نظر گرفته می‌شوند و انتخاب هر یک از آن‌ها به‌عنوان بهترین مدل، کار بسیار سختی است؛ بنابراین برای انتخاب بهترین کانورتیبل فراری از سلیقه تام سلک، شخصیتی در مجموعه تلویزیونی Magnum P.I کمک گرفتیم. مدل‌های ۱۹۷۹ و ۱۹۸۱ فراری ۳۰۸ جی‌تی در شش فصل اول این سریال، خودروی محبوب تام سلک بودند. ولی در دو فصل آخر، توماس مگنوم پشت فرمان یکی از جذاب‌ترین نسخه‌های این ماشین، یعنی کواترو ول‌وله نشست. قوای محرکه این ماشین به‌وسیله موتور ۲.۹ لیتری ۸ سیلندر تأمین می‌شد که می‌توانست ۲۴۰ اسب بخار قدرت و ۲۶۰ نیوتن متر گشتاور آزاد کند. کانورتیبل فراری ۳۰۸ جی‌تی کواترو ول‌وله در عرض ۵.۹ ثانیه از حالت سکون به‌سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید و در صورت اصرار راننده به فشردن پدال گاز، تا حداکثر سرعت ۲۴۸ کیلومتر بر ساعت در جاده جولان می‌داد.
مدل ۱۹۸۷ پورشه ۹۱۱ کاررا کابریولت G50
پورشه یکی دیگر از برندهایی است که کانورتیبل‌های زیادی در سبد محصولات خود دارد. به گفته محله Car and Drive، مدل ۱۹۸۷ پورشه ۹۱۱ بدون شک بهترین محصول پورشه در تمام ادوار است و می‌توان لقب بهترین کانورتیبل پورشه را به آن نسبت داد. پورشه در سال ۱۹۶۴ شروع به ساخت ۹۱۱ کرد و در طول ۲۲ سال تغییر چندانی را در بدنه به وجود نیاورد. کاررا در اوایل دهه ۸۰ با موتور قدرتمند به بازار بازگشت و نسخه ۱۹۸۷ به سبب استفاده از گیربکس ۵سرعته، به یک نمونه منحصربه‌فرد تبدیل شد. ولی اگر خودرویی بخواهد نماد ماشین‌های دهه ۱۹۸۰ باشد، آن نسخه کابریولت G50 است. این ماشین قوای محرکه خود را از یک موتور ۳.۲ لیتری ۶ سیلندر دریافت می‌کرد که قادر به تولید ۲۱۴ اسب بخار قدرت و ۲۶۴ نیوتن متر گشتاور بود. پورشه ۹۱۱ کاررا کابریولت G50 در عرض ۶.۳ ثانیه از حالت سکون به‌سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید.
مدل ۲۰۰۱ دوج Viper RT-10
دوج در سال ۱۹۹۱ از رودستر نئوکلاسیک خود به نام وایپر رونمایی کرد. وایپر همچون هیولای تاسمانی بود، باقدرت فوق‌العاده و اندکی سرکشی و یاغی‌گری. نسل دوم وایپر به یک خودروی قدرتمندتر تبدیل شد و ایمنی آن به سبب استفاده از تجهیزاتی همچون ترمز ضد قفل و ایربگ، به طور قابل‌توجهی افزایش پیدا کرد. برای بسیاری افراد، نسل دوم وایپر یک خودروی محبوب و خواستنی به‌حساب می‌آید. مدل ۲۰۰۱ کانورتیبل وایپر RT-10 به‌تمام‌معنا یک خودروی فاقد نقص است. پیشرانه ۱۰ سیلندر ۸ لیتری این ماشین ۴۵۰ اسب بخار قدرت و ۶۶۴ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و شتاب صفر تا صد ۴.۳ ثانیه‌ای را برای خودرو رقم می‌زند. وایپر RT-10 به گیربکس ۶سرعته دستی مجهز بوده و حداکثر سرعت آن در ۲۷۰ کیلومتر بر ساعت محدود شده است.
مدل ۲۰۱۲ بوگاتی Veyron 16.4 Grand Sport Vitesse
در هر لیستی از بهترین کانورتیبل‌ها از جنبه‌های مختلف، نام بوگاتی ویرون ۱۶.۴ گرند اسپرت ویتس ۲۰۱۲ دیده می‌شود. اگرچه نام طولانی برای این محصول بی‌نظیر انتخاب شده، ولی توجیهی پشت هر یک از این کلمات وجود دارد. این خودرو به‌افتخار پیر ویرون، راننده حرفه‌ای مسابقات گرند پری فرانسه نام‌گذاری شده است. عبارت ۱۶.۴ به موتور ۱۶ سیلندر کواد توربوشارژ اشاره می‌کند و Vitesse به معنی سرعت است. بوگاتی ویرون ۱۶.۴ گرند اسپرت ویتس با ۱۱۸۴ اسب بخار قدرت و ۱۴۹۱ نیوتن متر گشتاور موتور به حداکثر سرعت ۴۱۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و شتاب صفر تا صد را در مدت‌زمان ۲.۵ ثانیه مدیریت می‌کند. ویتس نسخه سقف تارگای گرند اسپرت است که باقدرت بیشتری در جاده می‌تازاند. تنها ۹۲ دستگاه از این سوپر اسپرت فرانسوی ساخته شده و با قیمت ۲.۵ میلیون دلار به فروش رسیده است.
دیدگاهتان را بنویسید