مقدمه
خودروهای آفرودی معمولاً با ظاهر خشن، جثه قلدرمآبانه و پیشرانه قدرتمند شناخته می‌شوند. اما این خودروها دارای مشخصات و پارامترهای خاصی هستند که قابلیت آن‌ها در طبیعت‌گردی و مواجه با موانع طبیعی را نشان می‌دهد. برخی از این مشخصات مربوط به قدرت و گشتاور می‌شوند، برخی دیگر به قابلیت حرکت ماشین در عمق آب اشاره می‌کند و برخی دیگر به ابعاد ماشین، مثل طول، عرض، ارتفاع، فاصله نسبت به سطح زمین و فاصله بین دو محور چرخ‌ها ربط دارد که زاویه ورود و خروج نیز جز آن‌ها است. زاویه ورود و خروج، نقش بسزایی در قابلیت شیب نوردی خودروی آفرودی ایفا می‌کنند. هر چه زاویه ورود و خروج یک خودرو بیشتر باشد، می‌تواند از شیب‌های تندتر و موانع شیب‌دار بزرگ‌تری عبور کند. در ادامه با تعریف این دو مشخصه و نحوه محاسبه آن‌ها همراه ما باشید.
زاویه ورود برای آفرود چیست؟
پیش از تعریف زاویه ورود، ابتدا باید یک خط فرضی را از پایین‌ترین بخش جلوی خودرو (معمولاً پایین سپر جلو) تا جایی که تایرهای جلو زمین را لمس می‌کنند، تصور کنید. زاویه ورود خودرو، به زاویه ایجادشده بین سطح زمین و این خط فرضی گفته می‌شود.
زاویه ورود تعیین می‌کند که خودروی شما حداقل از چه شیب مانعی می‌تواند بالا برود، بدون اینکه سپر یا سایر بخش‌های دماغه بامانع یا زمین برخورد کند.
خودروهایی که دارای دماغه کوتاه و تایرهای بزرگ هستند، زاویه ورود بیشتری نسبت به خودروهایی دارند که دماغه آن‌ها دراز است و روی تایرهای کوچکی سوار هستند. خودروهایی که زاویه ورود کوچک دارند، به‌هیچ‌وجه از قابلیت‌های آفرودی مثل صخره‌نوردی برخوردار نیستند، چون سپر آن‌ها خیلی زود به موانع گیر می‌کند.
زاویه ورود برای هر خودرو متفاوت است، چون فاکتورهای متعددی در طراحی خودرو روی این زاویه تأثیر می‌گذارد. این فاکتورهای شامل موارد زیر می‌شوند.
- طول دماغه خودرو. هر چه دماغه درازتر باشد، زاویه ورود کمتر است. بالعکس هر چه دماغه کوتاه‌تر باشد (جلوی خودرو تخت تر باشد)، زاویه ورود بیشتر بوده و قابلیت شیب نوردی نیز افزایش می‌یابد.
- اندازه تایرها. تایرهای بزرگ، فاصله بین خودرو تا سطح زمین را بیشتر کرده و زاویه ورود را افزایش می‌دهند. بدین ترتیب، خودرو می‌تواند از روی موانع شیب‌دارتری عبور کند. در عوض تایرهای کوچک باعث کاهش زاویه ورود شده و امکان شیب نوردی را از خودرو می‌گیرد.
- تعلیق. تعلیقی که باعث شود بدنه خودرو بالاتر از سطح زمین قرار گیرد، زاویه ورود را بهبود می‌بخشد و امکان عبور از شیب‌های تند را فراهم می‌آورد.
- سپر آفرودی. سپر برجسته جلو که ظاهری خصمانه به خودروی آفرودی می‌دهد، باعث کاهش قابلیت شیب نوردی می‌شود. زمانی که سپر آفرودی به جلوی خودرو اضافه می‌شود، طول دماغه بیشتر شده و زاویه ورود کاهش می‌یابد.
- وینچ آفرودی. وینچ یک ابزار آفرودی ضروری به‌حساب می‌آید، ولی مکان نصب آن بسیار مهم است. اگر وینچ در زیر سپر جلوی خودرو قرار گیرد، به طور قابل‌ملاحظه‌ای موجب افزایش طول دماغه و در نتیجه کاهش زاویه ورود می‌شود؛ بنابراین بهتر است وینچ را در بالای سپر نصب کرد تا تأثیری روی زاویه ورود نداشته باشد.
زاویه خروج برای آفرود چیست؟
بسیاری افراد حین خرید خودروی آفرودی تنها به زاویه ورود آن اهمیت می‌دهند، حال‌آنکه زاویه خروج نیز به همان اندازه مهم است. زاویه خروج خودرو نقطه مقابل زاویه ورود است. پیش از تعریف این زاویه، ابتدا یک خط فرضی از پایین‌ترین بخش عقب ماشین تا پشت لاستیک عقب بکشید. زاویه خروج، به زاویه ایجادشده بین سطح زمین و این خط فرضی گفته می‌شود.
زاویه خروج، تعیین می‌کند که ماشین شما تا چه حد می‌تواند از شیب تند بالا برود، به‌طوری‌که ضمن بالارفتن از شیب، سپر عقب با زمین برخورد نکند. حین رانندگی به سمت پایین، زاویه خروج همچنین مشخص می‌کند شیب مانع چقدر می‌تواند باشد تا در هنگام رسیدن تایرهای عقب به سطح زمین، سپر عقب به زمین‌گیر نکند.
عوامل متعددی وجود دارند که روی قابلیت خروج یک خودروی آفرودی تأثیر می‌گذارند و شامل موارد زیر می‌شوند.
- طول عقب ماشین. همانند دماغه، هرچه طول عقب ماشین بیشتر باشد، زاویه خروج کمتر می‌شود. هر چه عقب ماشین تخت تر باشد، ماشین راحت‌تر می‌تواند از موانع شیب‌دار خارج شود.
- اندازه تایر چرخ‌های عقب. تایرهای بزرگ به دلیل افزایش ارتفاع ماشین نسبت به سطح زمین باعث بهبود زاویه خروج می‌شود.
- تعلیق. تعلیقی که بدنه خودرو را بالا بکشد، زاویه خروج را بیشتر می‌کند.
- قلاب یدک‌کشی. در طراحی بسیاری از خودروهای آفرودی، قلاب بکسل پایین سپر عقب ماشین قرار می‌گیرد. در این صورت، قلاب یدک‌کشی جزوی از بدنه به‌حساب می‌آید که فاصله کمی نسبت به سطح زمین دارد؛ بنابراین قلاب یدک‌کشی باعث کاهش زاویه خروج می‌شود.
روش‌های مؤثر در افزایش زاویه ورود و خروج
اگر فکر می‌کنید که خودروی آفرودی شما نیاز به افزایش زاویه ورود و خروج دارد، می‌توانید هر یک از روش‌های زیر را برای بهبود این دو مشخصه انجام دهید.
- بالاکشیدن تعلیق. با دست‌کاری تعلیق خودرو می‌توان ارتفاع بین بدنه و سطح زمین را بیشتر کرد. البته این کار هم هزینه بسیاری به همراه دارد و هم باید توسط تعمیرکار خبره صورت گیرد.
- استفاده از تایرهای بزرگ‌تر. هر چه چرخ‌ها و لاستیک‌ها بزرگ‌تر باشند، بدنه خودرو ارتفاع بیشتری نسبت به سطح زمین پیدا می‌کند. بدین ترتیب زاویه ورود و خروج برای تپه نوردی بهبود می‌یابد. این روش در مقایسه با بالاکشیدن تعلیق، هزینه کمتری روی دوش راننده می‌گذارد.
- کاهش طول دماغه و عقب ماشین. با اجتناب از نصب لوازم و تجهیزات اضافی روی سپر جلو و عقب می‌توانید طول دماغه و عقب ماشین را در بهترین حالت ممکن برای شیب نوردی قرار دهید. خودروی آفرودی نیازی به چهره زیبا ندارد.
جمع‌بندی
زاویه ورود و خروج، دو مشخصه بسیار مهم هستند که روی قابلیت شیب نوردی خودروهای آفرودی تأثیر می‌گذارند. اگر به دنبال خرید خودرو آفرودی هستید، به سراغ خودرویی بروید که دارای دماغه کوتاه، عقب تخت، فاصله کم میان دو محور و ارتفاع زیاد نسبت به سطح زمین باشد. به‌علاوه، بالاکشیدن تعلیق، کاربرد تایرهای بزرگ و عدم استفاده از تجهیزات اضافه روی سپر جلو و عقب می‌تواند قابلیت شیب نوردی خودروی آفرودی را افزایش دهد.
دیدگاهتان را بنویسید