ایستگاه
خواندن 8 دقیقه
.
2 هفته پیش
.
6 بازدید

ده خودروی پرفورمنس متعلق به دهه ۹۰ که به فراموشی سپرده شده‌اند

ده خودروی پرفورمنس متعلق به دهه ۹۰ که به فراموشی سپرده شده‌اند

مقدمه

در تمام ادوار، مدل‌های جدید و ابتکاری متنوعی روانه بازار می‌شدند تا مشتریان را تحت‌تأثیر قرار دهند. درحالی‌که برخی از آن‌ها با پشت سر گذاشتن چالش‌ها در نهایت به ماشین‌های آیکونیک تبدیل می‌شدند، سایرین به‌تدریج بازار را ترک می‌کردند و مدل‌های جدیدتر جای آن‌ها را می‌گرفتند. در این میان، خودروهایی نیز وجود داشتند که علی‌رغم پرفورمنس عالی هرگز نتوانستند به موفقیت رقبای خود دست یابند. آن‌ها اغلب به‌خاطر تعداد کم طرف‌داران و عدم شناخت، به‌تدریج به خاطره‌ها می‌پیوستند. ما در این مقاله شما را با ده خودروی پرفورمنس دهه ۹۰ میلادی آشنا می‌کنیم که به فراموشی سپرده شده‌اند. آن‌ها جواهرات دست‌نخورده‌ای بودند که به سبب کم‌لطفی بازار، هرگز نتوانستند در جایگاه واقعی خود قرار گیرند.

ولوو 850 Turbo Estate

نخستین خودرو پرفورمنس دهه ۹۰ که متأسفانه از خاطره‌ها پاک شده، ولوو ۸۵۰ توربو است. ولوو باعرضه این ماشین به جهان ثابت کرد که می‌تواند در کنار ماشین‌های ایمن و کاربردی، خودروهای پرفورمنس هیجان‌انگیزی را به تولید برساند. مدل ۸۵۰ توربو به پیشرانه ۲.۳ لیتری توربوشارژ ۵ سیلندر با ۲۲۲ اسب بخار قدرت و ۳۰۰ نیوتن متر گشتاور مجهز بود و تنها به ۷ ثانیه زمان احتیاج داشت تا به‌سرعت صد کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. این ماشین ترکیبی بی‌نظیر از پرفورمنس، ایمنی و قابلیت اطمینان را ارائه می‌دهد. اگرچه این ماشین زیر سایه نسخه‌های اسپرت‌تری مثل T-5R و R کم‌رنگ شده بود، اما مدل قابل‌دسترس‌تری به‌حساب می‌آمد که پرفورمنس اسلیپر را در یک کالبد جعبه‌ای به نمایش می‌گذاشت.

کادیلاک CTS-V (نسل اول)

پیش از اینکه سدان‌های پرفورمنس کادیلاک به هیولاهایی با نفس آتشین تبدیل شوند، شرکت آمریکایی رؤیای ساخت یک برند پرفورمنس را در سر می‌پروراند. برندی که بتواند با بهترین خودروسازان جهان رقابت کند. با تغییر برند شرکت در قرن ۲۱، اولین مدلی که توسط واحد پرفورمنس کادیلاک ساخته شد و نشان V را دریافت کرد، CTS بود. این خودرو پیشرانه ۵.۷ لیتری ۸ سیلندر LS6 را از شورولت کوروت Z06 ‌قرض گرفت و گیربکس ۶سرعته دستی را با آن جفت کرد تا بتواند به یکی از قدرتمندترین و جذاب‌ترین ماشین‌های پرفورمنس دوران تبدیل شود. پیشرانه حدود ۴۰۰ اسب بخار قدرت ۵۳۶ نیوتن متر گشتاور داشت و به CTS-V اجازه می‌داد تا تنها در عرض ۴.۶ ثانیه از حالت سکون به‌سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد.

میتسوبیشی 3000GT VR-4Mitsubishi 3000GT VR 4

یکی دیگر از خودروهای پرفورمنس متعلق به دهه ۹۰ که به فراموشی سپرده شد، میتسوبیشی 3000GT VR-4 بود. این ماشین در دهه ۱۹۹۰ میلادی به‌عنوان یک شاهکار تکنولوژیکی به عرضه درآمد، هرچند هرگز نتوانست به توجه شایسته‌ای که استحقاقش را داشت، دست پیدا کند، چراکه رقبای آن خودروهایی مثل تویوتا سوپرا توربو، نیسان 300ZX توربو و مزدا RX-7 بودند. میتسوبیشی ۳۰۰۰ جی‌تی به سبب وزن سنگین و استفاده از سیستم چهارچرخ محرک، بیشتر به یک ماشین گرند تورر شباهت داشت تا خودروی اسپرت. به همین خاطر ۳۰۰۰ جی‌تی اغلب از یادها می‌رفت. بااین‌وجود نباید فراموش کرد که 3000GT VR-4 به سبب چراغ‌های پاپ‌آپ، یکی از جذاب‌ترین ماشین‌های دهه ۹۰ و البته یکی از ماشین‌های نمادین ژاپنی محسوب می‌شود. میتسوبیشی قوای محرکه خود را از موتور ۳ لیتری توئین توربوشارژ دریافت می‌کرد که با تولید ۳۲۰ اسب بخار قدرت و ۴۲۷ نیوتن متر گشتاور، شتاب صفر تا صد را در عرض ۵ ثانیه محقق می‌ساخت.

فورد Taurus SHO (نسل دوم)

فورد تاروس SHO در هنگام عرضه در سال ۱۹۸۹، یک خودرو پیشگامانه به‌حساب می‌آمد. این ماشین در سال ۱۹۹۲ به‌روزرسانی شده و از لحاظ ظاهر، هندلینگ و قوای محرکه بهبود پیدا کرد. زمانی که ماشین برای نخستین بار معرفی شد، جهان خودرو را در بهت فرو برد. تاروس SHO پرشتاب‌ترین خودرویی بود که در آن زمان با قیمت کمتر از ۵۰ هزار دلار به فروش می‌رسید. در زیر کاپوت، پیشرانه ۳ لیتری یا ۳.۲ لیتری ۶ سیلندر یاماها قرار داشت. نسخه ۳.۲ لیتری ۲۲۰ اسب بخار قدرت ۲۹۱ نیوتن متر گشتاور داشت و از گیربکس ۴ سرعته اتوماتیک استفاده می‌کرد. شاید ۲۲۰ اسب بخار رقم چندان قابل ملاحظه‌ای به حساب نیاید، ولی در آن زمان ماستنگ GT تنها ۱۵ اسب بخار قوی‌تر از تاروس بود. ماشین فورد می‌توانست شتاب صفر تا صد را در مدت‌زمان ۶.۶ ثانیه مدیریت کند.

سوبارو SVX

ساخته‌شده توسط طراح معروف، جورجتو جوجاروی ایتالیایی، SVX ماشینی با ظاهر جذاب و آینده‌نگرانه بود، مخصوصا با آن طرح پنجره در پنجره که نمایی مفهومی را به خودرو می‌بخشید. سوبارو SVX در نسخه پایه با سیستم رانندگی دیفرانسیل جلو عرضه شد، ولی نسخه دو دیفرانسیل آن با موتور باکسر ۶ سیلندر و گیربکس اتوماتیک، یک ماشین گرند تورر قابل و توانمند به حساب می‌آمد. پیشرانه ۳.۳ لیتری سوبارو SVX حدود ۲۳۰ اسب بخار قدرت و ۳۰۹ نیوتن متر گشتاور داشت و شتاب‌گیری صفر تا صد را در عرض ۷.۳ ثانیه محقق می‌ساخت. این ماشین ژاپنی لذت رانندگی ایمن و هیجان‌انگیز را با سرعت ۲۳۰ کیلومتر بر ساعت برای راننده فراهم می‌آورد.

لینکلن LSLincoln LS

فورد برای ساخت یک سدان اسپرت به سبک اروپایی‌ها، مدل LS را تحت برند لینکلن به تولید رساند. این ماشین روی پلتفرم جدید ساخته شد و از شاسی اسپرت بهره می‌گرفت. فورد دو پیشرانه را برای لینکلن LS عرضه کرد که یکی از آن‌ها ۳.۹ لیتری ۸ سیلندر و دیگری ۳ لیتری ۶ سیلندر بود. مسلما موتور ۳.۹ لیتری ارقام پرفورمنس بالاتری را به ثبت رساند. با تولید ۲۷۶ اسب بخار قدرت و ۳۸۸ نیوتن متر گشتاور و همین‌طور گیربکس ۵ سرعته اتوماتیک، LS تنها به ۶.۴ ثانیه زمان احتیاج داشت تا بتواند سرعت خود را به صد کیلومتر بر ساعت برساند. لینکلن LS در طول ۶ سال ماندگاری در بازار، مورد توجه و تمجید مشتریان و کارشناسان خودرویی قرار داشت، اما با معرفی MKZ و تبدیل تصادفی آن به قدرتمندترین خودروی دیفرانسیل جلو مدرن، LS برای همیشه صحنه را ترک کرد.

پونتیاک سالستیس/ ساترن اسکای

دوقلوهای ساخته‌شده روی پلتفرم کاپای جنرال موتور، دو کانورتیبل جذاب و تعاملی هستند که واقعا حیف است به فراموشی سپرده شوند. ساترن و پونتیاک به خوبی توانستند شخصیت انحصاری را به مدل‌های خود ببخشند و علیرغم استفاده از موتور کوچک، کانورتیبل‌های دوقلو پرفورمنس قابل ملاحظه‌ای را از خود نشان می‌داند. نقطه درخشش این ماشین‌ها به ترتیب در مدل‌های GXP و Red Line مشهود بود. این دو مدل به موتور ۲ لیتری توربوشارژ ۴ سیلندر مجهز بودند که راندمان آن به ترتیب به ۲۶۰ اسب بخار و ۳۵۳ نیوتن متر می‌رسید. شتاب صفر تا صد دوقلوها در عرض ۵.۵ ثانیه اتفاق می‌افتاد. ماشین‌های سالستیس GXP و اسکای ردلاین پرفورمنسی نزدیک به میاتای آمریکایی داشتند. با این حال تنها چهار سال در بازار بودند و در سال ۲۰۱۰ خط تولید آن‌ها متوقف شد.

کادیلاک XLR

کادیلاک مدل XLR را در سال ۲۰۰۴ به عنوان رقیب و در واقعیت همتای شورولت کوروت روانه بازار کرد. این کانورتیبل هاردتاپ (با سقف فلزی جمع شدنی) روی همان شاسی مورد استفاده توسط کوروت، یعنی Y-Body سوار بود. پیشرانه نورث‌استار ۸ سیلندر ۴.۶ لیتری قوای محرکه این ماشین را تأمین می‌کرد. هرچند راندمان آن در نسخه XLR-V به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافت. حدود ۳۲۰ اسب بخار قدرت در نسخه معمولی به ۴۴۳ اسب بخار قدرت در نسخه XLR-V‌ تبدیل شد. گشتاور نیز با افزایش ۱۵۵ واحدی به ۵۱۶ نیوتن متر رسید. با این قوای محرکه و به واسطه گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک، خودروی کادیلاک می‌توانست شتاب صفر تا صد را در مدت‌زمان کوتاه ۴.۶ ثانیه مدیریت کند.

بیوک Reagl GS (نسل پنجم)Buick Regal GS

بیوک رگال GS در سال ۲۰۱۲ روانه بازار شد، هرچند مورد کم‌لطفی بسیاری قرار گرفت و شرکت آمریکایی در نهایت در سال ۲۰۱۷ تولید آن را متوقف کرد. این ماشین پرفورمنس بالایی داشت و زیباتر از رقبای هم‌دوره خود یعنی سیویک Si و فوکوس ST بود. نسل پنجم بیوک رگال GS به موتور ۲ لیتری ۴ سیلندر توربوشارژ مجهز بود و خریداران قادر به انتخاب گیربکس ۶ سرعته دستی یا ۶ سرعته اتوماتیک بودند. خودروی بیوک با ۲۷۰ اسب بخار قدرت و ۴۰۰ نیوتن متر گشتاور موتور به حرکت درمی‌آمد و می‌توانست در مدت‌زمان ۶.۲ ثانیه از حالت سکون به سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد.

کرایسلر Crossfire

آخرین مورد در لیست خودروهای پرفورمنس دهه ۹۰ که به فراموشی سپرده شده‌اند، مدل کراس فایر کرایسلر است که حاصل همکاری شرکت آمریکایی با مرسدس بنز به حساب می‌آید. این کوپه جذاب و کاربردی از همان پلتفرم SLK مرسدس بنز استفاده می‌کرد و حتی در نسخه پایه نیز عملکرد عالی را از خود نشان می‌داد. با این حال، کراسفایر در نسخه SRT6 به سبب استفاده از فناوری سوپرشارژ در پیشرانه ۳.۲ لیتری ۶ سیلندر، پرفورمنس فوق‌العاده و ستودنی را به وجود می‌آورد. حدود ۳۳۰ اسب بخار قدرت و ۴۲۰ نیوتن متر گشتاور، راندمان موتور بود که شتاب صفر تا صد ۴.۹ ثانیه‌ای را برای خودرو رقم می‌زد. کرایسلر کراسفایر در سال ۲۰۰۸ برای همیشه از خط تولید خارج شد.

مقالات مرتبط
دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

0