مقدمه
دوج به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین برندهای سازنده خودروهای عضلانی، موتورهای قدرتمند و شگفت‌انگیزی را در تاریخچه ۱۲۴ساله فعالیت خود به تولید رسانده است. در عصر مدرن و امروزی، دوج به طور کامل به سمت رویکردهای برقی‌سازی و کوچک‌سازی روی آورده، به‌طوری‌که مدل‌های مطرحی همچون چارجر و چلنجر دیگر از پیشرانه‌های حجیم ۸ سیلندر استفاده نمی‌کنند و کنار گذاشته شده‌اند. تنها چارجری که هنوز هم در بازار یافت می‌شود، از موتور هوریکین ۶ سیلندر خطی بهره می‌گیرد. دوج به طور خاص روی حمل‌ونقل الکتریکی سرمایه‌گذاری کرده و مدل شارژر دیتونا در حال حاضر نمود آرمان‌های پرفورمنس محور تمام برقی این شرکت آمریکایی محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد کار دوج با موتورهای ۸ سیلندر باقدرت وحشیانه به پایان رسیده است. به احترام سال‌ها تلاش و اهتمام این شرکت در حوزه ارتقا و کاربرد پیشرانه در ماشین‌های آیکونیک و نمادین، ما در این مقاله به معرفی قدرتمندترین موتورهای دوج در محصولات تولیدی می‌پردازیم.
پیشرانه 440 SixPack V8 باقدرت ۳۹۰ اسب بخار
پیشرانه سیکس پک که در محصولات پلیموث با نام Six-Barrel نیز ظاهر شده، در سال ۱۹۶۹ به عرضه درآمد و یکی از نمادین‌ترین موتورها در تاریخچه شرکت محسوب می‌شود. این موتور در سال ۱۹۷۰ به‌عنوان آپشن برای مدل چارجر R/T معرفی شد و قدرتمندترین عضو از خانواده پیشرانه‌های ۴۴۰ بود. در مقایسه با موتور ۴۴۰ مگنام، پیشرانه ۷.۲ لیتری ۸ سیلندر ۴۴۰ سیکس پک شامل بلوک موتور چدنی، سه کاربراتور دو بشکه‌ای، میله‌های اتصال‌دهنده قدرتمندتر، میل‌لنگ ارتقا یافته، نسبت فشرده‌سازی بهبودیافته (۱۰.۵ به ۱) و پیستون‌های بهتر بود. نسخه‌های بعدی این موتور نیز منیفولد خروجی جدیدی دریافت کردند، ولی در نهایت این پیشرانه در سال ۱۹۷۸ از دور خارج شد.
پیشرانه 426 MaxWedge V8 باقدرت ۴۲۵ اسب بخار
مدل‌های کورونت، چارجر و دارت سوپر استوک از پیشرانه‌ای با نام ۴۲۶ مکس‌وج ۸ سیلندر استفاده می‌کردند. نسخه ۴۲۶ از نسل اول موتور همی بود که در سال ۱۹۵۱ و با نام FirePower پا به عرصه وجود گذاشت. این پیشرانه در طول سال‌ها در پیکربندی‌های متعددی ارائه شد، ولی نسخه آماده برای تولید انبوه در سال ۱۹۶۴ عرضه شد و اولین موتور همی تحت برند کرایسلر بود که به دلیل محفظه‌های احتراق گوه‌ای شکل، نام 426 Wedge را به خود اختصاص داد. این موتور در ابتدا باهدف کاربرد در ماشین‌های مسابقه‌ای ناسکار ساخته شد و قرار نبود در ماشین‌های جاده‌ای و خیابانی مورداستفاده قرار گیرد. پیشرانه ۷ لیتری ۸ سیلندر ۴۲۶ مکس‌وج در دوج کورونت می‌توانست ۴۲۵ اسب بخار قدرت و ۶۵۱ نیوتن متر گشتاور تولید کند.
پیشرانه Viper GTS V10 با ۴۵۰ اسب بخار قدرت
دوج وایپر یکی از منحصربه‌فردترین محصولات و یکی از معدود مدل‌های دوج است که از موتور ۱۰ سیلندر استفاده می‌کند. نخستین نسل دوج وایپر، قوای محرکه خود را از موتور ۸ لیتری تنفس طبیعی ۱۰ سیلندر لامبورگینی دریافت می‌کرد. این موتور بر پایه پیشرانه LA V8 ساخته شده بود و البته که لامبورگینی در آن زمان به کرایسلر تعلق داشت. نسخه نسل اول حداکثر ۴۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد، ولی در سال ۱۹۹۶ نسل دوم این پیشرانه ارتقا یافت و توانست ۴۵۰ اسب بخار قدرت و ۹۰۰ نیوتن متر گشتاور آزاد کند.
پیشرانه 392 Apache V8 با ۴۸۵ اسب بخار قدرت
پیشرانه ۳۹۲ آپاچی V8 در سال ۲۰۱۱ و در خودروی چلنجر SRT معرفی شد و در حال حاضر نیز در جدیدترین مدل دورانگو SRT مورداستفاده قرار می‌گیرد. موتور هِمی با نام مستعار «آپاچی» شامل برخی اجزای به‌کاررفته در موتور 392 Crate بوده و مبتنی بر معماری نسل سوم پیشرانه ۵.۷ لیتری هِمی به نام «ایگل» است. این موتور با ۶.۴ لیتر ظرفیت، ۴۸۵ اسب بخار قدرت و ۶۶۴ نیوتن متر گشتاور دارد.
نسل دوم پیشرانه Viper V10 با ۶۰۰ اسب بخار قدرت
نسل دوم پیشرانه وایپر ۱۰ سیلندر با حجم ۸.۳ لیتر ساخته شده و قطر گردی سیلندر و کورس پیستون آن نسبت به مدل قبلی بیشتر شده است. بااین‌حال، در مقایسه با وایپر ۸ لیتری ۱۰ سیلندر، پیشرانه جدید وزن کمتری دارد و به حدود ۲۲۶ کیلوگرم می‌رسد. این موتور در بسیاری از خودروهای دوج وایپر مورداستفاده قرار گرفته است. نسل دوم وایپر ۱۰ سیلندر در ابتدا ۵۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد، ولی بعدها با ارتقا و بهبود مواردی همچون جریان هوا، سوپاپ‌های بزرگ‌تر و زمان‌بندی سوپاپ متغیر، قدرت این موتور به ۶۰۰ اسب بخار و گشتاور آن به ۷۶۰ نیوتن متر رسید.
پیشرانه Viper SRT V10 باقدرت ۶۴۵ اسب بخار
آخرین پیشرانه‌ای که در خط تولید خودروهای وایپر قرار گرفت، Viper SRT V10 بود. برخلاف موتورهای وایپر ۱۰ سیلندر قبلی، آخرین پیشرانه وایپر V10 تماماً از جنس آلومینیوم ساخته شده و دارای پیستون‌های آلیاژی و حجم ۸.۴ لیتر بود. این موتور می‌توانست در دور موتور ۶۱۵۰ به حداکثر قدرت ۶۴۵ اسب بخار و در دور موتور ۴۹۵۰ به حداکثر گشتاور ۸۱۳ نیوتن متر دست پیدا کند. دوج وایپر SRT میزبان این پیشرانه قدرتمند بود، ولی ازآنجاکه شرکت آمریکایی نتوانست استاندارد ایمنی این خودرو را به اثبات برساند، خط تولید وایپر در سال ۲۰۱۷ برای همیشه متوقف شد.
پیشرانه 6.2 Hemi V8 باقدرت ۸۰۷ اسب بخار
یکی از پرکاربردترین موتورهایی که در طول سال‌ها در محصولات دوج به‌کاررفته، همی ۶.۲ لیتری ۸ سیلندر است. این پیشرانه سوپر شارژ قدرتمند، قوای محرکه مدل‌هایی همچون چلنجر و چارجر را تأمین می‌کرد. همی V8 شامل یک بلوک موتور آهنی می‌شود که با سرسیلندرهای آلومینیومی جفت شده و از فناوری تزریق سوخت مستقیم بهره می‌گیرد. این موتور همچنین پایه ساخت مدل‌های قدرتمندی همچون Hellcrate است. همی در دوج چلنجر قادر به تولید ۸۹۷ اسب بخار قدرت بوده و گشتاور ۹۵۹ نیوتن متری را به چرخ‌های ماشین وارد می‌کند.
پیشرانه 6.2 Hemi V8 باقدرت ۱۰۲۵ اسب بخار
عرضه چلنجر دیمون ۱۷۰ یکی از نقاط عطف در تاریخچه دوج به‌حساب می‌آید. این خودرو به‌عنوان یکی از قدرتمندترین ماسل‌کارهایی که تاکنون در بازار ایالات متحده ظاهر شده، به پیشرانه ۶.۲ لیتری ۸ سیلندر همی مجهز است که می‌تواند ۱۰۲۵ اسب بخار قدرت و ۱۲۸۱ نیوتن متر گشتاور تولید کند. این پیشرانه بر اساس موتور هِلِفنت C170 ساخته شده و شامل اصلاحاتی در بخش‌های داخلی همچون میل‌لنگ، بلبرینگ‌ها، پولی سوپر شارژ، انژکتورهای فشار بالا، سوپاپ‌ها و سرسیلندر می‌شود. دوج به شیطان قدرتمند خود بسیار افتخار می‌کند. دوج چلنجر SRT دیمون ۱۷۰ نخستین ماسل‌کار کارخانه‌ای است که می‌تواند شتاب یک‌چهارم مایل را در تنها ۸ ثانیه مدیریت کند.
دیدگاهتان را بنویسید